[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "การปฏิบัติธรรม ถ้าทำไประยะหนึ่ง การรู้เห็นจะตามมาเอง เพราะว่าสภาพจิตของเราเริ่มสงบ เหมือนกับน้ำที่กระเพื่อมอยู่ เราก็ไม่สามารถที่จะมองอะไรได้ แต่ถ้าน้ำนั้นนิ่งสงบเมื่อไร จะสะท้อนเงารอบด้านลงไปเหมือนของจริงเลย สภาพจิตที่สงบก็จะเริ่มรู้นั่นรู้นี่ไปตามสภาพ ฉะนั้น..ต้องมีความคล่องตัวมากพอที่จะตัดการรับรู้นั้นได้ด้วย

อีกส่วนหนึ่งที่พึงระวังให้หนักคือ รู้แล้วพูดได้เท่าไร ถ้ารู้ร้อยหนึ่งอาจจะให้พูดแค่หนึ่งแค่สอง ถ้ารู้แล้วยังไม่รู้ว่าตัวเองควรที่จะพูดได้เท่าไร ก็โปรดระมัดระวัง เพราะว่าบางอย่างกลายเป็นไปยุ่งกับกฎของกรรมมากเกินไป บางท่านก็ถึงขนาดเสียใจจะฆ่าตัวตายก็มี

อาตมาเคยเจอพยาบาลทหารอากาศ มีความรู้ล่วงหน้า ถ้าจับมือใครก็จะเห็นอนาคตใกล้ ๆ ของคนนั้น คราวนี้จับมือเพื่อน เห็นว่าจะโดนรถชนตายแล้วไม่กล้าบอก พอเพื่อนไปโดนรถชนตาย ตัวเองก็ร้องไห้จนเสียผู้เสียคนไปเลย คือไปโทษว่าเพราะตัวเองเลยทำให้เพื่อนตาย ยายนั่นบ้า..!คุณจะรู้หรือไม่รู้ ถ้าวาระกรรมมาถึงเขาก็ต้องตายอยู่แล้ว แต่ดันไปเข้าใจว่ารู้แล้วไม่บอกเลยทำให้เพื่อนตาย อาตมาอยากจะบอกว่า ถ้ารู้แล้วบอกเอ็งนั่นแหละอาจจะตายแทน..!"