[สุธรรม]

นิมนต์พระคุณท่าน "เม้าท์" กันไปเถอะ..ผมขอไปนอนแล้วครับ

ปล่อยท่านอ้าปากหวออัศจรรย์ใจต่อไป อาตมาชวนหลวงพ่อพระครูเรืองเข้าลิฟท์ มีท่านไพฑูรย์กับพระครูปรีชาที่ได้กุญแจแล้วตามมาด้วย นอกนั้นยังนั่ง "เม้าท์กระจาย" กันไม่เลิก อาตมาจึงกดให้ลิฟท์เลื่อนขึ้นไปเลย อึดใจเดียวก็เปิดออกที่ชั้นสามให้พวกเราออกมาบนทางเดินที่ปูพรมสีเทา ยาวเหยียดออกไปทั้งซ้ายขวา ห้องตรงหน้าคือ ๓๒๐ อาตมาจึงพาหลวงพ่อพระครูเรืองเลี้ยวขวา ขณะที่พระครูปรีชาพาท่านไพฑูรย์เลี้ยวซ้ายไปหาห้อง ๓๑๗ ของท่าน...

เมื่อเสียบบัตรเข้าในช่อง มีเสียงออดแสดงการทำงาน เมื่อผลักประตูโลหะหนาหนักเข้าไป ข้างซ้ายเป็นห้องน้ำ ขวามือเป็นตู้เสื้อผ้า ถัดเข้าไปเป็นโต๊ะแคบ ๆ ยาว ๆ มีเก้าอี้อยู่ตัวเดียว พอเดินพ้นมุมห้องน้ำก็เป็นเตียงคู่ อาตมาเอากระเป๋าโน้ตบุ๊กโยนลงบนเตียงที่ติดกับห้องน้ำ เปิดเอาสบู่ ยาสีฟัน แปรงสีฟันส่วนตัวออกมา ทั้งที่โรงแรมไหน ๆ เขาก็มีของพวกนี้ให้ แต่ด้วยความที่เป็นคนหน้าหนาแต่หนังบาง มักจะแพ้สบู่ทั่วไป จึงต้องพกสบู่เด็กไปด้วยเสมอ...

มองหารีโมตเปิดเครื่องปรับอากาศ แต่ทั่วทั้งห้องก็ไม่มี เมื่อเดินเข้าไปบริเวณผนังใต้เครื่อง เห็นมีกล่องสวิทช์สี่เหลี่ยมเล็ก ๆ มีปุ่มหลายปุ่มให้กด แต่ลองกดดูแล้วทุกอย่างก็เงียบฉี่ จึงเดินไปเปิดหน้าต่าง อ้าว..หน้าต่างที่นี่เขาเปิดแบบพิสดารดีแท้ ต้องเปิดทางด้านบน มิหนำซ้ำยังดึงเอนเข้ามาข้างในอีกด้วย อากาศเย็นฉ่ำชื่นใจไหลพรูเข้ามาทันที...