[สุธรรม]

พระครูวิสุทธฯ จะซื้อเสื้อนักฟุตบอล

อาตมาห้ามไม่ทันจึงรีบเดินห่างออกไป เพราะฝรั่งจำนวนมากมักจะชอบลองของ ถ้านายกระทิงโทนแกเหวี่ยงกำปั้นมา ถึงกันทันก็คงจะปลิวไปทั้งตัว ปล่อยให้ครูบาญาณฯ รับผลการกระทำของตัวเองไปเถอะ แต่กลับเดาผิด เพราะอีกฝ่ายขอถ่ายรูปด้วยซะนี่ เสร็จแล้วจับไม้จับมือเขย่ากันแบบรักแรงแข็งขอบอีกต่างหาก...

“Yeeeeeeeeeeaaaaaa..! Robber, help me...help me..!” เสียงกรี๊ดของอนงค์นางหนึ่งดังแสบแก้วหูขึ้นมาใกล้ ๆ อาตมาหันขวับไปทันเห็นชายร่างใหญ่คนหนึ่ง ใส่เสื้อคลุมสีน้ำตาล กระชากกระเป๋าถือจากแหม่มสาวที่เผลอยืนกินไอศกรีมแบบสบายใจ แล้ววิ่งอ้าวไปทางซอยที่พวกเราเดินเข้ามาในตอนแรก มีบางคนช่วยคว้าตัวแต่จับไม่ติด พริบตาเดียวก็หายวับไปกับตา ปล่อยให้น้องแหม่มเต้นเร่า ๆ โวยวายอยู่พักหนึ่ง ก็ถูกฝรั่งมุงล้อมจนมิด เออเว้ย..ของเขาแรงจริงว่ะ ดีที่ไม่ใช่พวกเราโดน เพราะส่วนใหญ่ถือแต่กล้องหรือไอแพด ที่ต้องเสียเวลาไปเปลี่ยนเป็นเงินสด...

“คุณโอ๋...แถวนี้พอจะหาซื้อเสื้อนักฟุตบอลอิตาลีดัง ๆ ได้บ้างไหม ?” พระครูวิสุทธฯ ถามขึ้น “พอจะมีอยู่ทางด้านโน้น พระอาจารย์ต้องเดินไกลหน่อยนะครับ” พอได้ยินว่ามีให้ “ช็อปฯ” องปลัด มหานพพล ก็เดินตามไปทันที หลวงพ่อเจ้าคุณสมุทรฯ ยืนเก้ ๆ กัง ๆ ท้ายสุดก็หันมาชวน “ท่านพระครู..ไปดูกับเขาหน่อยมั้ย ?” ได้ครับ...หลวงพ่อ...