[เถรี]

คราวนี้พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง ซึ่งเป็นครูบาอาจารย์ที่สอนวิชากรรมฐานแล้วเกิดสภาวะพิเศษที่ว่านี้ขึ้นมา ท่านถามว่า "ท่านต้องการพระบวชแก้บน ๓ รูป กระผม/อาตมภาพจะบวชให้กับท่านได้หรือเปล่า ?" จึงมาคิดว่า ตัวเราเองก็อยากจะบวชมานานแล้ว แต่ก็ไม่กล้าบวช แล้วนี่ครูบาอาจารย์ท่านเมตตาสอบถามแล้ว เราควรที่จะบวชหรือยัง ? เมื่อมานึกย้อนว่าทำไมเราไม่กล้าบวช ทั้ง ๆ ที่อยากบวชมาตั้งแต่เด็ก ? ก็มาเห็นว่า ที่ไม่กล้าบวชเพราะว่ากลัวอบายภูมิ..!

แต่คราวนี้ก็มานึกอีกครั้งหนึ่งว่า แล้วพระในอดีต ถ้าไล่ยาวไปจนถึงสมัยพุทธกาลเลย จนกระทั่งมาจนถึงรุ่นของครูบาอาจารย์ ท่านมีความรู้ มีความสามารถ โดยเฉพาะในสมัยพุทธกาล ท่านสามารถหลุดพ้นจากกองทุกข์เข้าสู่พระนิพพานกันได้มากมาย แล้วทำไมตรงจุดนี้เราถึงไม่สามารถที่จะทำได้อย่างท่าน ? ก็เพราะว่าเรายังเกรงกลัวอยู่ โดยเฉพาะกลัวต่อความตาย ในเมื่อเรากลัวความตาย ก็เลยทำให้เราเองไม่กล้าที่จะทุ่มเทแบบเอาชีวิตเข้าแลก จึงเกิดเหตุที่ทำให้ไม่กล้าบวชมาจนกระทั่งอายุ ๒๗ ปีเข้าไปแล้ว

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ยุคสมัยนี้ของเรา เมื่อศึกษาในระเบียบวินัยของพระแล้ว ศีลมีไม่ถึง ๒๒๗ ข้อ เหตุที่ศีลมีไม่ถึง ๒๒๗ ข้อ ก็เพราะว่าศีลที่เกี่ยวกับภิกษุณี เราได้กำไรเก็บเอาไว้เฉย ๆ เพราะว่าไม่มีนางภิกษุณีแล้ว การประพฤติปฏิบัติเกี่ยวกับนางภิกษุณี ที่จะผิดจะพลาดทำให้ละเมิดศีลจนเกิดโทษต้องลงอบายภูมิก็ไม่มี

บรรดาข้าวของเครื่องใช้ต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นจีวร อาสนะ เสนาสนะต่าง ๆ พระสงฆ์ก็ไม่ต้องสร้างเอง ไม่ต้องทำเอง เพราะฉะนั้น...พวกบรรดาอาบัติต่าง ๆ ที่จะทำให้ศีลขาดเหล่านี้ ก็เท่ากับว่าไม่มี เพราะว่าสมัยนี้ส่วนใหญ่แล้วญาติโยมก็หามาถวาย หรือว่าจัดสร้างถวายให้

ในเมื่อได้กำไรมากขนาดนี้แล้ว ถ้าหากว่ายังพลาดลงอบายภูมิก็ต้องถือว่าเราไร้ความสามารถเอง จึงรับปากพระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านว่า "ตกลงครับ กระผมจะบวชให้ตามที่หลวงพ่อต้องการ"