[เถรี]

ขอเจริญพรญาติโยมทั้งหลาย ที่เข้ามาฟังรายการเสียงธรรมจากมหาจุฬาอาศรมครั้งที่ ๓๔ ภายในวันนี้ เมื่อสักครู่นี้ท่านอาจารย์พระปลัดสรวิชญ์ ท่านได้แนะนำประวัติไปแล้วว่า กระผม/อาตมภาพเคยออกธุดงค์มา

กระผม/อาตมภาพนั้นตั้งใจที่จะบวชมาตั้งแต่เด็ก แต่ว่าความพร้อมไม่มี เหตุที่ความพร้อมไม่มีนั้น ก็เพราะว่าครูบาอาจารย์ท่านสอนกรรมฐานให้ แล้วเกิดสภาวะแปลกอยู่อย่างหนึ่งก็คือ บุคคลทั่วไปที่กำลังใจของเราไม่ได้รับการฝึกหัด เหมือนกับน้ำที่กระเพื่อมอยู่ตลอดเวลา ก็ไม่สามารถที่จะมองเห็นอะไรได้ แต่ว่าพอฝึกหัดไปถึงระดับหนึ่ง จิตเริ่มนิ่งแล้ว ก็เหมือนกับที่น้ำนิ่ง สามารถสะท้อนให้เห็นสิ่งต่าง ๆ รอบข้างได้ชัดเจนมาก

ตรงจุดนี้ก็เลยทำให้กระผม/อาตมภาพ ไปเห็นในสิ่งที่น่ากลัวสำหรับนักบวช ก็คือไปเห็นในส่วนที่เป็นทุคติภูมิ พูดง่าย ๆ ว่านรก และเห็นว่านักบวชทั้งหลายนั้นลงไปในนรกกันเยอะมาก ทำให้ไม่กล้าที่จะบวช ทั้ง ๆ ที่ใจรักทางด้านนี้มาตั้งแต่เด็ก

เพราะว่าทางด้านบ้านของกระผม/อาตมภาพนั้น อยู่ใกล้กับวิทยาลัยสงฆ์กำแพงแสน ซึ่งเป็นวิทยาลัยสงฆ์ของทางด้านคณะสงฆ์ธรรมยุต เท่านั้นยังไม่พอ เนื่องจากว่าสภาพตอนที่เด็ก ๆ นั้นภูมิประเทศรอบข้างส่วนใหญ่คือป่า ก็ทำให้มีพระธุดงค์ไปปักกลดปฏิบัติธรรมกันบ่อย ๆ ได้ถวายการรับใช้ ได้ฟังท่านเล่าเรื่องราวลี้ลับต่าง ๆ ก็เกิดความอยากจะบวชแล้วทำให้ได้อย่างท่านบ้าง

แต่ปรากฏว่าพอมาฝึกกรรมฐานเข้าจริง ๆ สภาวะที่เกิดขึ้น ต่อให้ "รู้หนอ..เห็นหนอ" อย่างไรก็ไม่หาย กลับชัดเจนยิ่งขึ้น ก็คือพอเรายิ่งไม่สนใจก็ยิ่งเห็นชัด ก็เลยทำให้กลัว ไม่กล้าที่จะบวช เพราะว่าบวชไปแล้วก็ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างท่านทั้งหลายที่เห็นเหล่านั้นหรือเปล่า ? จึงผลัดมาแล้วผลัดมาอีก เดือนแล้วเดือนเล่า ปีแล้วปีเล่า

จนกระทั่งอายุ ๒๗ ปี ซึ่งตอนนั้นชีวิตก็กำลังรุ่งเรืองมาก เพราะว่าประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานทุกอย่าง เงินเดือนประมาณ ๗,๐๐๐ บาท ซึ่งตรงจุดนี้ญาติโยมต้องเข้าใจว่า สมัยนั้นทองคำบาทละ ๒,๐๐๐ กว่าบาทเท่านั้น เงินเดือน ๗,๐๐๐ บาท สามารถซื้อทองได้ตั้ง ๓ บาทกว่า..!