[เถรี]

เนื่องจากว่าบรรดาผู้หญิงเก่งออกมาทำงานข้างนอก ทำให้ไม่มีใครอบรมเลี้ยงดูลูก ก็เลยทำให้ไม่มีการหล่อหลอมตั้งแต่ในบ้าน ลูกสมัยนี้ส่วนใหญ่ก็อยู่กับพี่เลี้ยง อยู่กับโทรศัพท์มือถือ อยู่กับเงิน ถ้าหากว่าดีกว่านั้นหน่อย ก็อยู่ศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก แล้วถ้าหากว่ามีปากมีเสียงกันขึ้นมาในบ้าน ผู้หญิงเก่งก็มักจะเห็นว่า เราไม่จำเป็นต้องมีผู้ชายก็ได้ ถ้าไม่ใช่ทะเลาะกันใหญ่โต ชนิดทำร้ายร่างกายหรือเข่นฆ่ากันไปเลย ก็อาจจะหอบลูกหนีออกไป เพื่อที่จะยืนด้วยลำแข้งตนเอง ท่านทั้งหลายเห็นหรือยังว่า เรื่องทั้งหลายเหล่านี้เกิดจากอะไร ?

แต่ความจริงปัญหาตรงนี้ ถ้ากล่าวว่าสถาบันศาสนาของเราไร้คุณภาพ ก็ต้องแบ่งออกเป็น ๒ ส่วนอีก เพราะส่วนแรกที่ไร้คุณภาพ ก็คือบุตรหลานที่พวกท่านทำให้บ้านแตกสาแหรกขาดนั่นแหละบวชเข้ามา ส่วนใหญ่ก็เกเรเกตุง ไม่ประสบความสำเร็จทางโลก บวชเข้ามาหวังที่จะขัดเกลาลูกให้ดีขึ้น แต่ลืมไปว่า กว่าลูกจะมาบวชก็อายุ ๒๐ ปี ตีเสียว่า ๓ ปีแรก อยู่กับครอบครัว แต่พ่อแม่กลับไม่อยู่บ้าน ก็ต้องอยู่กับพี่เลี้ยง ๓ ปีถัดมาอยู่โรงเรียนอนุบาล อีก ๑๒ ปีถัดมาอยู่ในระบบการศึกษาที่บังคับว่าจะต้องเรียน กว่าจะมาถึงมือพระ ก็แก่เกินแกง..ดัดไม่ไหวแล้ว..!

ประการที่สองก็คือ ในบริบทสังคมของเรา สถาบันศาสนาของเราได้รับการยอมรับน้อยลงไปทุกที ก็เกิดจากบุคคลที่มาบวชคุณภาพน้อยอย่างหนึ่ง อีกอย่างหนึ่งก็คือ คนห่างศาสนาออกไปเอง เพราะไม่เห็นความจำเป็นในเรื่องของศาสนา ไปเน้นในเรื่องของการทำมาหากินมากกว่า โดยเฉพาะเมื่อทั้งผู้หญิงผู้ชายออกไปทำมาหากินนอกบ้านทั้งคู่ ก็ทำให้ครอบครัวไม่มีใครดูแล

ถ้าเป็นสมัยก่อนเป็นครอบครัวขยาย ก็ยังมีปู่ย่าตายายดูแลให้ แต่ส่วนมากแล้วก็อยากได้ความเป็นส่วนตัว แยกออกไปเป็นครอบครัวเดี่ยว อย่างดีก็มีพี่เลี้ยง แล้วสมัยนี้พอถึงเวลาถ้าเด็กไม่เว้าลาวได้ก่อน ก็คงจะประเภทพูดภาษาพม่าได้ก่อน แล้วจะมาโยนให้เป็นภาระของพระอย่างเดียวไม่ได้