[หยาดฝน]

ท่านทั้งหลายที่ปฏิบัติแล้วปฏิบัติเล่า ไม่สามารถที่จะมีความก้าวหน้าในการปฏิบัติได้ ส่วนหนึ่งผมอยากจะบอกว่า "ยังไม่เข็ด" ครับ คือ ท่านหกล้มหกลุก เดี๋ยวก็จิตตก สมาธิตก กรรมฐานแตก แต่ทำไมไม่เข็ดเสียทีละครับ ? โดนบ่อย ๆ ก็ต้องรู้จักจำสิครับ

ถ้าไม่รู้จักจำเดี๋ยวก็เข้ากับนิยามที่เขาบอก "เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทนคือควาย" ถ้าหากว่าท่านรู้จักจำ ท่านก็ต้องระมัดระวังว่าเราพลาดตรงนี้ ต่อไปจุดนี้เราจะต้องไม่พลาดอีก เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าหากว่าเราเจ็บแล้วจำ ก็จะเกิดความเบื่อหน่าย ในลักษณะของมุญจิตุกัมมยตาญาณ อยากจะหาทางหลีกหนีไปให้พ้น เกิดนิพพิทาญาณ เบื่อหน่ายเหลือเกิน..พอกันที..!

คราวนี้..ถ้าหากว่าเรายังไม่เข็ด เราก็ยังไม่ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติอย่างแท้จริง ท่านก็ต้องทนทุกข์ทรมานกับอาการจิตตก สมาธิตก กรรมฐานแตกต่อไปครับ..!

พอถึงเวลา..จากที่เป็นเทวดาเป็นนางฟ้าอยู่ จิตมีความสุข มีความสบายเหลือเกิน อยู่ ๆ ก็หล่นพลั่กลงมา แย่กว่าหมาขี้เรื้อนอีก..! แต่ถ้าท่านรู้จักเข็ด จะรู้จักระมัดระวังประคับประคองรักษาอารมณ์ในการปฏิบัติเอาไว้ ในส่วนนี้จะช่วยได้มากอย่างยิ่งเลยครับ