[เถรี]

ปรากฏว่าท่านแรกก็คือท่านเป็ด ท่านเป็ดเดินออกมาเหลืออีก ๑๒ กิโลเมตรจะถึงถนนใหญ่ ท่านเป็ดบอกว่า "ผมไม่ไปแล้วครับ ผมอยู่ตรงนี้แหละ ผมยอมตายแล้ว" คือเดินไม่ไหว อาตมาก็เลยช่วยเอาบริขารธุดงค์ของท่านแบกออกมา เหลืออีกประมาณ ๓ กิโลเมตรจะถึงถนน ท่านสหชาติบอกว่า "ผมหมดสภาพแล้วครับ" เป็นลม..! อาตมาก็เลยต้องแบกบริขารธุดงค์ของท่านอีกชุด สรุปแล้วตัวเองเอาไปแต่กระติกน้ำใบเดียว แต่ขาออกมามีบริขารธุดงค์ชุดใหญ่มาด้วยอีก ๒ ชุด..!

เดินออกมาจนถึงถนนใหญ่ เจอญาติโยมที่รู้จักขับมอเตอร์ไซค์ผ่านมาพอดี ก็เลยบอกให้ช่วยขึ้นไป "เก็บ" พระมาหน่อย รายหนึ่งอยู่ใกล้แค่ประมาณ ๓ กิโลเมตรตรงหัวเนินนั่น ส่วนอีกราย...โน่น เข้าไปราว ๆ ๑๒ กิโลเมตร อยู่ตรงใกล้ ๆ คอกวัวเก่า ที่ชาวบ้านเอาวัวไปปล่อยเลี้ยงไว้ในป่า พออธิบายที่ทางให้เขาเสร็จก็เดินกลับเกาะพระฤๅษีไปก่อน ปรากฏว่ามอเตอร์ไซค์วิ่งขึ้นไปรับ ๒ เที่ยว พอเอามาส่งอาตมภาพก็ให้ค่ารถไป ๒๐๐ บาท สมัยนั้นน้ำมันลิตรละ ๖ บาทเอง ให้ไปตั้ง ๒๐๐ บาท..!

หลังจากนั้นเป็นต้นมา ทุกคนก็ลือกันหมดเลยว่า "อาจารย์เล็กเอารุ่นน้องไปฝึกธรรมปีติ ให้อยู่โดยไม่ต้องกินอะไรเลย" ก็มึงบอกกูเองว่าตามใจ ตามใจก็อดสิวะ...! อยากฝึกบ้างไหม ? อย่าบอกว่าตามใจหลวงพ่อนะ..โดนแน่...! เรื่องอดข้าว ๓ วัน ๕ วัน ๗ วัน นี่เป็นเรื่องปกติของอาตมา คนอื่นเขาไม่เคยอด เขาจะตายกันหมด..!