[หยาดฝน]

คำภาวนาอื่น เราจะใช้อะไรอยู่ที่เราถนัด จะเป็น "พองยุบ" "สัมมาอะระหัง" "อิติสุคะโต" "นะมะพะทะ" หรือตัวบทพระคาถาอะไรก็ได้

คำภาวนาเป็นเพียง 'เครื่องโยงใจ' ให้เป็นสมาธิ สำคัญที่สุดก็คือ ลมหายใจเข้าออก ตามดูลมหายใจเข้าไป ตามดูลมหายใจออกมา แต่ละคนดูตามจังหวะลมหายใจตัวเอง อย่ากำหนดตามเสียงที่กำลังพูด เพราะว่ากำลังสมาธิไม่เท่ากัน เราไม่มีทางหายใจจังหวะเดียวกันได้

เมื่อรู้สึกว่าลมหายใจเข้าออกของเราเริ่มทรงตัวมั่นคง หายใจเข้า รู้ได้ตลอด หายใจออก รู้ได้ตลอด ก็ให้กำหนดภาพพระพุทธรูปองค์ใดองค์หนึ่งที่เรารักเราชอบมากที่สุด เอาไว้บนศีรษะของเรา ขนาดที่กำลังกำหนดได้สบาย ๆ ใหญ่เล็กตามใจชอบ ถ้าไม่รู้ว่าจะนึกถึงภาพพระพุทธรูปองค์ไหน ก็นึกถึงพระพุทธรูปตรงหน้าของเรา

ที่สำคัญคืออย่าไปเน้นความชัดเจน แค่นึกว่ามีพระพุทธรูปได้ก็เพียงพอแล้ว ความชัดเจนจะมีขึ้นต่อ เมื่อสมาธิทรงตัวมากขึ้น ๆ ไปตามลำดับ ตอนนี้แค่นึกได้ว่ามีพระอยู่บนหัวของเราก็ใช้ได้