[เถรี]

ถนนหนทางทั้งคับแคบและมีหินถล่มอยู่ตลอดเวลา ขอชื่นชมว่าโชเฟอร์ของเรานั้นสุดยอดฝืมือมาก สามารถที่จะผ่านได้ตลอดทุกภูมิประเทศที่สุดแสนจะหวาดเสียว แล้วก็พาพวกเรามาถึงเมืองราวังกลา เขตสิกขิมตะวันตก เพื่อชม Buddha Park (Tathagata Tsal) หรือว่าสวนสุขาวดีพุทธเกษตรองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งเขาสร้างองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์ใหญ่โตมหึมาเอาไว้ แล้วจัดเป็นสวนที่งดงามเป็นอย่างยิ่ง

แต่ว่าตอนที่พวกเรามาถึงนั้น เมฆหมอกปิดทึบจนกระทั่งมองเห็นเพียงระยะใกล้ ๆ แค่ ๒ เมตร ๓ เมตรเท่านั้น ซึ่งต้องขอบคุณ "เจ้าแม่น้ำพริกสละ" ที่เธอสามารถทำได้จริง ๆ คือกวาดเอาเมฆหมอกทั้งหมดออกไปให้พวกเราถ่ายรูปได้ แลกกับการที่ต้องเดินตากฝนที่พรำ ๆ ลงมาเล็กน้อย

เมื่อเสร็จสรรพเรียบร้อยจากสถานที่นั้นแล้ว พวกเราก็ได้เดินทางต่ออีก ๒ ชั่วโมงกว่า เกือบ ๓ ชั่วโมง ตลอดเส้นทางมีแต่หินถล่ม ขี้โคลน ตลอดจนกระทั่งน้ำฝนที่ไหลลงมาจากเขา ทำให้แปลกใจอยู่อย่างหนึ่งว่า รถที่ใช้อยู่นั้นเป็นรถเอ็มพีวี ก็คือกึ่งรถบ้าน แต่ไม่ทราบเหมือนกันว่าโชเฟอร์ของเราฝีมือสุดยอดฝีมือระดับไหน ไม่ว่าจะหนทางลาดชัน คดเคี้ยว ลื่นไถล เป็นหลุมเป็นบ่ออย่างไร ก็ผ่านได้ทุกสภาพ ไม่มีทีท่าว่าจะติดหล่มหรือลื่นไถลเลยแม้แต่น้อย..!

จนกระทั่งก่อนที่จะเข้าสู่เมืองกังต็อกนั้น มีคนมาดักแจ้งให้ทราบตรงที่สามแยกว่า ให้อ้อมไปเข้าทางด้านหลังเมือง เพราะว่าทางหน้าเมืองนั้น หินถล่มปิดทางหมด รถเกรดกำลังช่วยแก้ไขอยู่ ซึ่งบรรดารถขุด รถเข็นต่าง ๆ นั้น ต้องขอบอกว่าทำงานกันอย่างหนักมาก เนื่องจากว่ามีแต่หินถล่มตลอดเส้นทางหลายสิบกิโลเมตร..!

พวกเราจึงอ้อมไปตามถนนที่ไม่มีแม้กระทั่งในกูเกิ้ลแม็พ เมื่อเดินทางไปก็ยังสงสัยว่า "นี่ตกลงว่าเขาหลอกเรามาหรือเปล่าวะ ?" เนื่องจากว่าวิ่งไปตามถนนในป่าเขาที่เป็นหล่มโคลนเละเทะ แทบจะไม่มีรถให้เห็นเลยแม้แต่คันเดียว ถนนก็เป็นขี้โคลน เป็นหลุมเป็นบ่อยิ่งกว่าโลกพระจันทร์ จนกระทั่งรถของเราสามารถอ้อมโลกหลุดมายังเส้นทางเดิมอีกครั้ง..!