[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๑ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๔ กระผม/อาตมภาพมีภารกิจต่อเนื่องหลายวัน กลับมาพร้อมกับการเปิดประเทศ ซึ่งรับประกันได้ว่า "เอาไม่อยู่" แต่ก็จำเป็นต้องเปิด เพราะถ้าหากว่าไม่เปิด เศรษฐกิจก็ไปไม่ได้ พวกเราจึงต้องระมัดระวังตัวกันเอง โดยเฉพาะทองผาภูมิระยะนี้ เชื้อไวรัสโควิด ๑๙ ระบาดแรงมาก ญาติโยมหลายท่านที่ใส่บาตรประจำก็ติดเชื้อกันหมด เพราะฉะนั้น..ตรงจุดนี้ต้องบอกว่าใครพลาดเป็นโดน..!

แต่ว่าเรื่องของเชื้อไวรัสนั้น ไม่ใช่แต่ไวรัสปรับตัว เพื่อที่จะหนีรอดจากการรักษาของเรา เราเองก็ต้องปรับตัว เพื่อที่จะอยู่กับเชื้อไวรัสให้ได้ด้วย เพราะว่าการฉีดวัคซีนนั้น ประการแรกเลยก็คือ เป็นวัคซีนฉุกเฉิน ไม่ได้ผ่านการคิดค้นและทดลองตามลำดับขั้นตอนปกติ จึงยังไม่สามารถที่จะให้ผลเต็มที่ได้

ประการที่สอง เชื้อไวรัสถึงเวลาก็ลงคอ ลงปอด ไม่ได้ไปอยู่ในสายเลือดแบบวัคซีน ก็เหมือนอย่างกับส่งกองทัพไปทางเหนือ แล้วข้าศึกอยู่ทางใต้ ไม่รู้จะรบกันอย่างไร แค่ขู่ให้ข้าศึกรู้ว่ากองทัพของเรามีอยู่เท่านั้นเอง ตรงนี้ต้องค่อย ๆ แก้ไขกันไปตามหน้างาน

ช่วงที่หายไป ส่วนใหญ่เป็นงานทางคณะสงฆ์แล้วก็งานปลุกเสกวัตถุมงคล ล่าสุดเมื่อวานนี้ก็คืองานกฐินปลดหนี้ เรื่องของการไปงานต่าง ๆ นั้น มีญาติโยมประเภทหนึ่งที่กระผม/อาตมภาพเห็นว่า "ไม่รู้กาลเทศะ" ก็คือมักจะไปถวายปัจจัยหรือว่าข้าวของเงินทอง เพื่อที่จะทำบุญกับวัดท่าขนุน กระผม/อาตมภาพขอบอกว่า บุคคลประเภทนี้ "เสียมารยาทมาก"..!

เหตุที่เป็นเช่นนั้น เพราะว่าพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุง ท่านสอนและทำเป็นตัวอย่าง ไม่ว่าใครเขาถวายปัจจัยไว้ที่วัดไหน เมื่อถึงเวลาแล้วท่านก็ให้ทิ้งไว้ให้กับวัดนั้น ดังนั้น...ไม่ว่าท่านจะถวายทองคำระบุว่าหล่อพระวัดท่าขนุน อาตมภาพก็ทิ้งไว้ที่นั่นแหละ ทำตามที่ครูบาอาจารย์สอนสั่งมา ไม่ได้สนใจว่าจะเป็นการย้ายเจดีย์หรือว่าทำลายศรัทธาให้ตก เพราะว่าคนถวายดันโง่เอง...!