[เถรี]

เพราะฉะนั้น...ถ้าท่านทั้งหลายศึกษาในมหาสติปัฏฐานสูตร กระผม/อาตมภาพอยากจะบอกว่ามีหลายสูตรมาก แต่เนื้อหาเหมือน ๆ กันนะครับ ก็คือมี มหาสติปัฏฐานสูตรในมัชฌิมนิกาย มหาสติปัฏฐานสูตรในทีฆนิกาย มหาสติปัฏฐานสูตรในวิสุทธิมรรค ก็คือแค่ย่อกับขยายเพิ่มขึ้นเท่านั้นเอง

เมื่อท่านศึกษา จะเห็นว่าในกายานุปัสสนาสติปัฏฐาน คือการที่พยายามทำให้รู้แจ้งถึงกายของเรา เราจะจับติดแค่ช่วงนี้เท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นอานาปานปัพพะ การจับลมหายใจเข้าออก อิริยาปถปัพพะ การจับอาการเคลื่อนไหวของอิริยาบถใหญ่ อิริยาบถย่อย สัมปชัญญปัพพะ การกำหนดความรู้ตัว จะยืน จะเดิน จะนั่ง จะนอน รู้อยู่เสมอ นวสีวถิกาปัพพะ การกำหนดถึงร่างกายนี้เหมือนซากศพ หลายอย่างด้วยกัน

แต่พอเริ่มเข้าเวทนานุปัสสนาสติปัฏฐาน เราเริ่มไปไม่เป็นแล้ว ไม่ต้องไปพูดถึงจิตตานุปัสสนาสติปัฏฐาน หรือธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน ก็เพราะว่าเรา "โหนไม่ถึง" พื้นฐานของเราไม่ดีพอเท่าชาวแคว้นกุรุ

ดังนั้น...ในการปฏิบัติสายมหาสติปัฏฐานสูตร หรือปัจจุบันนี้เขาเรียกว่าพองยุบ เป็นการปฏิบัติที่ต้องบอกว่า "ตะแบงข้างไป" ก็คือพยายามจะพูดให้ใช่ แต่ความจริงแล้วยังไม่ใช่ ตรงจุดนี้ กระผม/อาตมภาพมาบอกกล่าวความจริง ไม่ได้มานั่งเถียงกับใคร เนื่องเพราะว่ามหาสติปัฏฐานสูตรทุกบรรพ ก็คือทุกตอน ถ้าใครปฏิบัติถึง บรรลุมรรคผลได้ทั้งหมด ไม่จำเป็นต้องปฏิบัติทั้งหมด