[เถรี]

พอบอกคนอื่นแล้วก็ต้องถามกลับ

เจ้าหนุ่มน้อยนี่หรือชื่อพลายงาม.......ช่างสมรูปสมนามดูงามยิ่ง
ตละแกล้งหล่อเหลาเพราพริ้ง.........รูปร่างดังผู้หญิงพริ้งพรายตา
จะเปรียบลูกก็อ่อนกว่าลูกเล็ก.........จะเปรียบหลานพาลจะเด็กกว่าหลานข้า (ลดราคาอีกฝ่ายหนึ่งจนหมดค่าเลย)
ไม่ควรจะรบสู้กับปู่ตา...................กลับไปบอกบิดามารอนราญ (เอ็งนั้นเด็กเกินไป..ให้ไปเรียกพ่อมาจะดีกว่า)

พลายงามก็ตอบว่า

ครานั้นพลายงามทรามคะนอง.........ร้องตอบต่อคดีตรีเพชรกล้า
แน่เธออย่าเพ่ออหังการ์...............เจรจาหมิ่นประมาทเราชาติเชื้อ (อย่าเพิ่งดูถูกกัน)
ตัวท่านแก่กายอย่างควายเฒ่า...............อันตัวเราถึงจะเด็กเล็กลูกเสือ
ฝีมือใครไพร่ลาวแหลกเป็นเบือ.............อย่าหลงเชื่อว่าผู้ใหญ่แล้วไม่แพ้
ถ้าไม่ดีที่ไหนใครจะมา...................... จะขอลองวิชากับตาแก่ (โดนถอนหงอกไปเรียบร้อยแล้ว)
ให้มันปรากฏชื่อเลื่องลือแท้...............จะย่อยยับพับแน่ดอกกระมัง (แพ้ไปขายหน้าเขานะ ผมนี่เด็กใหม่ มีแต่เสมอตัวกับกำไร ของปู่ถ้าหากว่าแพ้ผมเมื่อไร ก็ขาดทุนยับเยิน ประมาณนั้น)

ครานั้นแสนตรีเพชรกล้า...........โกรธาตาแดงดั่งแสงครั่ง (โกรธ..จำไว้นะว่าอย่าโกรธ โกรธเมื่อไรขาดสติ ขาดสติเมื่อไร วิชาการต่าง ๆ ที่ศึกษาเอาไว้ ก็จะคิดไม่ทัน ไม่สามารถที่จะงัดขึ้นมาใช้ให้เหมาะสมกับสถานการณ์ได้ )
เหม่อ้ายนี่หนักหนาว่าไม่ฟัง............มาโอหังอวดรู้สู้สงคราม (อุตส่าห์เตือนแล้ว ยังรั้นอีก)
เท้ากระทืบกระทบโกลนโผนผก.............มุ่นหมกขับคว้างมากลางสนาม
ท่วงทีขี่ม้าสง่างาม.............................รำง้าวก้าวตามกระบวนทวน (ตรงนี้น่าสงสัย ใช้ง้าวเป็นอาวุธ แต่เขาบอกว่ากระบวนทวน กระบวนทวนในที่นี้ก็คือสวนเข้าหา ไม่ใช่ใช้เพลงทวน เหมือนอย่างกับเราทวนน้ำ ก็คือรำง้าวสวนเข้าไปหาฝ่ายตรงข้าม ภาษาไทยดิ้นได้ กรุณาอย่าแปลผิด)

พอแค่นี้ก่อน เดี๋ยวหมดเล่ม จำไว้ว่าอ่านแล้วอย่าจำแบบอาตมา อ่านใหม่แล้วจะไม่สนุก เพราะจำได้หมดแล้ว