[เถรี]

แต่ตัวกระผม/อาตมภาพไม่ใช่คนเช่นนั้น เมื่อพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านต้องการพระบวช ๓ รูป ครั้นกระผม/อาตมภาพตัดสินใจบวช บอกกล่าวแก่โยมแม่ โยมแม่ซึ่งปกติแล้วขอให้อาตมภาพบวช ตั้งแต่อายุเพิ่งจะครบ ๒๐ แต่ละปีขอเป็นสิบ ๆ ครั้ง แต่พอถึงเวลาบอกกับท่านว่าจะบวชจริง ๆ ท่านก็บอกว่า "ถ้ามึงบวชแล้วกูจะอยู่กับใคร ?"

กระผม/อาตมภาพบอกว่า "แม่มีลูกตั้ง ๑๓ คน ถ้าขาดผมไปสักคน แล้วไม่มีใครเลี้ยงดู แม่ก็ยอมอดตายไปเถอะ..! ผมไปละ..!" นี่คือลักษณะของการตัดสินใจที่เด็ดขาด ไม่ยอมให้สิ่งหนึ่งประการใดมาถ่วง มาเป็นห่วง มาให้เราห่วงหน้าพะวงหลัง

แต่การตัดสินใจตรงจุดนี้ กำลังสมาธิของเราต้องสูงพอ เพราะว่าเป็นการทวนกระแสกิเลส ถ้าท่านกำลังไม่ดีพอ ท่านจะทวนกระแสไม่ไหว ในเมื่อทวนกระแสไม่ไหว ตัดกระแสไม่ได้ ก็ย่อมข้ามกระแสไม่พ้น ยังคงต้องเวียนว่ายตายเกิดกันไม่รู้จบ

ดังนั้น...ในส่วนที่ท่านทั้งหลายมาถือศีลปฏิบัติธรรมตามที่ทางวัดจัดครั้งนี้ ระยะเวลาในการปฏิบัติธรรมไม่ได้มีมาก เพราะว่าเป็นช่วงเทศกาลวันสงกรานต์ ทำอย่างไรที่พวกเราจะรักษากำลังใจของเราให้สูงที่สุด ให้มั่นคงที่สุด เพื่อที่จะได้มีกำลังเพียงพอในการตัดกระแสโลกได้

สิ่งหนึ่งที่สำคัญที่สุดก็คือต้องรักษากำลังเหล่านั้นเอาไว้ให้ได้ วิธีรักษากำลังทั้งหลายเหล่านั้นก็คือ ต้องสำรวมตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ

ตา อยากเห็นรูป บังคับมันว่าเอ็งอย่าเพิ่งดู

หู อยากได้ยินเสียงเพลงเพราะ ๆ บังคับมันว่าเอ็งอย่าเพิ่งฟัง

จมูก อยากได้กลิ่นหอม ๆ ไปดม บอกมันว่าเอ็งอย่าเพิ่งไปดม

ลิ้น อยากได้รสอร่อย บังคับมันว่ามีอะไรก็กินเท่านั้น

กาย อยากได้สัมผัสที่ดี อยากได้ที่นอนอ่อนนุ่มสูงใหญ่ที่ตนเองต้องการ อยากได้เครื่องปรับอากาศ บอกมันว่ารอไปก่อน ถ้าไม่ตายเสียก่อน กลับบ้านไปจะหาให้

ใจ อยากจะครุ่นคิดฟุ้งซ่านสารพัดเรื่อง ไม่ว่าจะเรื่องตัวเอง เรื่องครอบครัว เรื่องทางบ้าน เรื่องลูก เรื่องผัว เรื่องเมีย บอกมันว่าอยู่ที่นี่เอ็งคิดไปก็ไม่มีประโยชน์ ให้เลิกคิดเสียชั่วคราว

ถ้าเราสามารถรักษากำลังเอาไว้ ไม่ให้รั่วออกทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ได้ ถ้าเราสะสมกำลังได้เพียงพอ ก็ย่อมสามารถที่จะก้าวข้ามกระแสไปได้เช่นกัน