[เถรี]

สมัยผมเด็ก ๆ หลวงปู่หลวงพ่อรอบวัดเลยครับ วัดไหนก็มีครับ ท่านโน้นเก่งน้ำมนต์ ทำน้ำมนต์คลอดลูกได้ ดื่มน้ำมนต์ลงไปอึกหนึ่ง ที่เหลือเป่าหัวไป คลอดเดี๋ยวนั้นเลย เก่งเรื่องน้ำมนต์เรื่องเดียว

อีกท่านหนึ่งเก่งเรื่องสูญฝีครับ สมัยผมเด็ก ๆ เพนนิซิลินยังไม่มี ยาปฏิชีวนะไม่มีครับ แล้วเป็นฝีกันบ่อยมาก บางทีผมเป็นจนเดินไม่ได้ครับ เพราะว่าเเป็นแถวข้อแถวเข่า ไปถึงก็ไม่เห็นท่านทำอะไรครับ ว่าคาถาหมุบหมิบ ๆ เป่าพรวด ถามว่าจะให้แตกตรงนี้หรือไปแตกที่บ้าน ? สั่งได้นะครับ เป่าฝีแตกตรงนี้ คือแตกตรงนั้นเลย ให้ไปแตกที่บ้าน กลับถึงบ้านหัวฝีค่อยแตกครับ

อีกท่านหนึ่งเก่งทางอยู่ยงคงกระพัน หยิบอะไรขึ้นมาเสก เหนียวไปหมด ลองกันตรงนั้นได้เลย ไม่ได้เก่งทุกด้านครับท่านทั้งหลาย แต่ว่าให้รู้จริงสักอย่างหนึ่ง โบราณเขาบอกครับ ว่า

อันความรู้รู้กระจ่างแต่อย่างเดียว
แต่ให้เชี่ยวชาญเถิดจะเกิดผล
อาจจะชักเชิดชูฟูสกนธ์
ถึงคนจนพงศ์ไพร่คงได้ดี

จนแค่ไหน ถ้ารู้จริง จะต้องรวยจนได้ครับ

พวกท่านทั้งหลายก็เช่นกันครับ ท่านที่เป็นเจ้าอาวาส ก็อย่าไปดูวัดใต้ อย่าไปดูวัดท่าขนุน เพราะว่าของท่านนั้นพร้อมด้วยคน พร้อมด้วยเงิน ทำอะไรก็ได้ ของเราถนัดด้านไหนครับ ถ้าถนัดเทศน์สอนคน เทศน์ให้เต็มที่ไปเลยครับหลวงพ่อ เทศน์วันพระทั้งเช้าทั้งเย็นไปเลย หรือไม่ก็เทศน์ทุกวันอาทิตย์ เทศน์ออกอากาศ เทศน์ออกยูทูบ

ถ้าหากว่าท่านถนัดในการก่อสร้าง ก็ดูให้ดีครับ สร้างวัดสร้างวาของเรา ออกแบบให้อยู่ในประเภทที่เรียกว่าประทับใจคน เข้าไปแล้วรู้สึกว่าวัดสวย ไม่ใช่วัดรก แต่ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายถนัดในเรื่องของการศึกษา เรียนไปให้จบปริญญาเอกไปเลยครับ เราถนัดด้านไหน ทำด้านนั้นให้ดีที่สุดครับ ถ้าเราทำเต็มที่แล้ว ผลดีจะเกิดแก่ตัวเราเอง แต่ถ้าหากว่าท่านเองมัวแต่ทอดอาลัยตายอยากอยู่ ผมรับประกันครับ ชาตินี้ไม่ได้โตอย่างแน่นอน