[ชินเชาวน์]

ปรากฏเป็นที่น่าพิศวงว่ามันนอนขดอยู่เหมือนทองไม่รู้ร้อนไม่มีกิริยาจะทำร้ายท่านสักนิดเดียว เท่าที่เห็นคือนอนสงบนิ่งเฉย ช้อนตามองดูท่านด้วยท่าทางเฉยเมย

ท่านจึงก้าวข้ามออกจากวงตัวงูเดินต่อไป เมื่อผ่านพ้นออกไปจากป่าปางหก จึงพ้นแหล่งชุมนุมของพวกงูไปได้

เรื่องเจองูนี้ ท่านยังมีประสบการณ์ยิ่งกว่าในป่าปางหก คือที่ถ้ำเชียงดาว เพราะที่นั่นท่านพบพญางูยักษ์คือ พญานาค...!

แต่ก่อนจะนำเรื่องเกี่ยวข้องกับพญานาคราชมากล่าวถึง ยังมีเรื่องที่ครูบาธรรมชัยพบความลี้ลับพิสดารในดงดิบอยู่อีก จะข้ามเลยสิ่งแปลกประหลาดอันเหลือเชื่อไปถึงเรื่องพญานาคเสียเลยทีเดียวก็ดูจะกระไรอยู่ เพราะเกี่ยวพันไปถึงอำนาจจิตอันฝึกมาดีแล้วของท่านเช่นกัน

ปี พ.ศ. ๒๔๘๔ ครูบาธรรมชัยพอมีเวลาว่างจากศาสนกิจ สามารถปลีกวิเวกไปจาริกธุดงค์ตามป่าเขาเถื่อนถ้ำ ที่ท่านยึดเป็นหลักสำคัญในการเจริญสมาธิให้มีความก้าวหน้าในทางธรรม

ครูบาธรรมชัยจึงท่องธุดงค์ไปทางเชียงใหม่ ขึ้นไปกราบนมัสการพระบรมธาตุแห่งองค์สมเด็จพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าที่ดอยสุเทพ หลังจากที่ท่านเคยร่วมงานสร้างเส้นทางตัดขึ้นดอยสุเทพกับครูบาศรีวิชัยมาแล้ว

ตอนนั้นท่านเคยพบว่าป่าใหญ่หลังดอยสุเทพ บริเวณ "ถ้ำฤๅษี" เป็นสถานที่สงัดวิเวกมีธรรมชาติงดงามเจริญหูเจริญตา เหมาะสมกับการพำนักเพื่อบำเพ็ญตบะธรรมให้แก่กล้ายิ่ง ๆ ขึ้นไป

ดังนั้น เมื่อขึ้นไปกราบถวายสักการะแด่พระบรมสารีริกธาตุ แห่งสมเด็จพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว ครูบาธรรมชัยจึงเดินทางต่อไปสู่ถ้ำฤๅษี

ขณะเดินไปถึงลำห้วย "แม่งาไซ" ซึ่งอยู่ในป่าด้านหลังดอยสุเทพอันเป็นป่าใหญ่ในสมัยนั้น ยังไม่มีผู้ใดไปหักร้างถางพง มีต้นไม้ใหญ่สลับด้วยกอไผ่อันกินบริเวณกว้างขวางร่มรื่น

ระหว่างเส้นทางที่ก้าวเดิน ราวป่าข้างหนึ่งปรากฏเสียงโผงผางตึงตังเหมือนมีใครมาตัดไม้อยู่ เข้าใจในตอนแรกว่าเป็นชาวบ้านใกล้ป่ามาตัดไม้ไปทำฟืนหุงต้ม หรืออีกทีคือพวกมาตัดหน่อไม้กำลังฝ่าดงไผ่ด้วยคมมีด ท่านจึงไม่ทันได้เหลียวมอง

แต่แล้วสังหรณ์อย่างไรไม่ทราบได้ ปรายตาไปมองทางนั้นนิดหนึ่งปรากฏว่าที่คิดว่าเป็นชาวบ้านป่ามาหาฟืนหรือหาหน่อไม้ แท้ที่จริงคือหมีควายร่างใหญ่ทะมึน ขณะยืนสองขาความสูงเหนือหัวมนุษย์เป็นศอก มันกำลังหักต้นไผ่หาหน่อไม้กินอย่างหงุดหงิดรำคาญใจเป็นกำลัง