[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันเสาร์ที่ ๒๙ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๕ หลายท่านก็คงจะงง ๆ ที่เห็นว่า วันนี้กระผม/อาตมภาพลงมานั่งรับสังฆทาน ซึ่งความจริงการรับสังฆทานที่นี่ พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ ท่านสั่งเอาไว้ตั้งแต่ปี ๒๕๕๖ แล้ว ท่านบอกว่า ถ้าศาลาหลังนี้เสร็จ (ศาลา ๑๐๐ ปีหลวงปู่สาย) ก็ให้รับสังฆทานเพื่อสงเคราะห์ญาติโยมด้วย

แต่กระผม/อาตมภาพก็ผัดผ่อนเรื่อยมา โดยอ้างว่ายังไม่เสร็จ เพราะว่าพิพิธภัณฑ์ยังไม่ได้ทำ ปรากฏว่าวันนี้ช่วงเช้าหลวงพ่อท่านดุว่าจะยื้อไปถึงไหน ? เพราะว่าคนที่เขามาไกล ต้องการจะพบ ถ้าหากว่าได้ถวายสังฆทานด้วย เกิดปีติขึ้นมา ก่อนตายนึกถึงผลบุญตรงนี้ได้ก็ไปสุคติเลย

เหตุผลตรงนี้กระผม/อาตมภาพเข้าใจดี แต่ที่เลี่ยงหนีมาตลอดก็เพราะว่าเบื่อคน แบบเดียวกับที่กระผม/อาตมภาพเลิกรับโทรศัพท์นั่นแหละ ก็คือจะดึกดื่นค่อนคืนขนาดไหน ถ้าเขาไม่นอนก็คิดว่าคนอื่นไม่นอนด้วย ก็โทรไป แล้วกระผม/อาตมภาพเป็นคนที่มีนิสัยว่า ถ้าตื่นแล้วตื่นเลย จะไม่นอนอีก ก็แปลว่าบางทีสี่ทุ่ม ห้าทุ่ม เที่ยงคืนก็ต้องตื่นเพราะโทรศัพท์ ท้ายสุดก็ตัดสินใจเลิกรับโทรศัพท์ไปเลย..!

ส่วนการรับสังฆทานที่นี่นั้นมีปัญหามากกว่านั้น ประการแรกเลย คนที่มาหอบหิ้วเอาคนป่วยบ้าง คนที่ถูกผีเจ้าเข้าสิงเข้ามาบ้าง ไม่ทราบเหมือนกันว่าไปเอาข่าวมาจากไหน ว่ากระผม/อาตมภาพรักษาเรื่องพวกนี้ได้ แล้วก็จะมายัดเยียดให้กระผม/อาตมภาพรักษาให้ ปฏิเสธไปก็น้อยอกน้อยใจว่าเขาเป็นคนจนบ้าง ไม่ใช่คนสำคัญบ้าง ไม่มีความเมตตาบ้าง คนไม่ใช่หมอจะให้เป็นหมอ บางรายก็ถึงขนาดด่าเสีย ๆ หาย ๆ มาเลย ถึงขนาดขึ้น "ไอ้เหี้_ ไอ้สัตว์" กระผม/อาตมภาพเองก็รับเอาไว้เฉย ๆ บางรายก็มาขอหวย ไม่ให้ก็ไม่เลิก เป็นเรื่องที่น่าเบื่อสุด ๆ

แม้กระทั่งคนที่มาถวายสังฆทานก็เหมือนกัน เจตนาชัดเจนในการถวายสังฆทานนั้นมีน้อย ส่วนใหญ่ก็คือมาถ่ายรูปก่อน เพื่อที่จะได้ไปอัพลงเฟซบุ๊ก ต้องบอกว่าแบบนี้เสียเวลาทำงาน กระผม/อาตมภาพก็พยายามหลบ พยายามเลี่ยงมาตลอด แล้วในที่สุดมาถึงวันนี้ก็เลี่ยงไม่ได้