[เถรี]

มีเจ้าคุณบางรูป เป็นรองเจ้าคณะจังหวัดใหญ่มากทางภาคเหนือ ขอให้กระผม/อาตมภาพช่วยสร้างโบสถ์ให้ทั้งหลัง..! ก็เป็นเรื่องที่มักง่ายเกินไป เพราะว่าอันดับแรก ท่านเป็นเจ้าคุณชั้นราชด้วย เป็นรองเจ้าคณะจังหวัดด้วย เรื่องของการหางบประมาณน่าจะง่ายกว่ากระผม/อาตมภาพอีก แต่ว่าท่านก็ส่งโครงการขอมาง่าย ๆ เหมือนกัน ซึ่งการขอลักษณะแบบนี้ กระผม/อาตมภาพถือว่าเป็นการขอแบบมักง่าย แต่ก็ว่ากันไม่ได้ เพราะว่าจริตนิสัยแต่ละคนไม่เหมือนกัน

ท่านทั้งหลายจะเห็นว่า ระเบียบวัดของเราก็คือห้ามบอกบุญ ห้ามเรี่ยไร เหตุที่เป็นเช่นนั้นเพราะว่ากระผม/อาตมภาพเองรู้สึกไม่ดีตั้งแต่สมัยที่ยังเป็นฆราวาส เพราะว่าบางทีเราไม่มีอารมณ์ที่จะทำบุญ แต่ก็โดนตื๊อ ส่งซองขอให้ทำบุญอยู่นั่นแหละ ในเมื่อรำคาญคนอื่นเขา ถึงเวลาตัวเองมาเป็นเจ้าอาวาส ก็เลยออกระเบียบ ไม่บอกบุญ ไม่เรี่ยไร ถ้าต้องขอเขาก็เป็นอันว่าเลิกทำงาน..!

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ถึงได้บอกกล่าวกับพวกท่านทั้งหลายว่า ถ้าหมดกระผม/อาตมภาพไปแล้ว ใครมาเป็นเจ้าอาวาสต่อ ให้ใช้อำนาจเจ้าอาวาสยกเลิกระเบียบข้อนี้โดยด่วน ไม่เช่นนั้นแล้วก็อาจจะหน้าเหี่ยว ไม่มีใครทำบุญด้วย เพราะว่าศรัทธาคนเป็นของเฉพาะตน ไม่สามารถที่จะส่งต่อกันได้

กระผม/อาตมภาพสร้างวัดมา ๗ - ๘ วัดแล้ว มีทั้งที่ทำบางส่วน มีทั้งที่พื้นดินเปล่า ๆ ให้เราสร้างจนสำเร็จเป็นวัด ตรงจุดนี้จึงมีประสบการณ์ที่บอกเล่าต่อกันได้ อย่างชนิดที่เรียกว่า น่าจะมากพอที่จะเป็นข้อสรุปได้ว่า ศรัทธาของคนนั้นเป็นเฉพาะตัว

เนื่องเพราะว่าพอกระผม/อาตมภาพย้ายวัด ญาติโยมก็ตามไปทำบุญที่ใหม่ เขาก็ไม่ได้เกาะอยู่กับวัดเก่า จนกระทั่งบางท่านก็ถึงขนาดบ่นว่า "สร้างแล้วไม่อยู่สร้างไปทำไม ?" ก็ไม่ได้อยากจะสร้างหรอก แต่ทำตามคำสั่งของผู้บังคับบัญชา ท่านเห็นว่าที่นั่นไม่ไหว สั่งให้ไปช่วยหน่อย ก็ต้องช่วยเขาตามคำสั่ง