[ลัก...ยิ้ม]

หลวงปู่บุดดา เมตตามาสอนเรื่อง "การวางเฉย"
วันที่ ๒๙ มกราคม พ.ศ.๒๕๓๖

ลูกในอดีตของท่าน ถามท่านว่า หากมีคนเขามุ่งประทุษร้ายควรจะปล่อยวางเฉย ๆ ได้หรือไม่ ท่านเมตตาสอนให้มีความสำคัญดังนี้

ก) "เฉยอย่างนั้นคนโง่นะ บางอย่างต้องต่อสู้ แก้ไขได้ต้องแก้ไขไป ไม่ใช่เขาใช้ให้ไปตาย ก็ยอมไปตาย สิ่งที่ให้วางเฉย ก็คือกิเลสที่มากระทบอายตนะ ๖ คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ตัวธรรมล้วน ๆ คือ ไม่ปรุงแต่งในธรรมที่เข้ามากระทบสัมผัสนั้น ๆ อย่างใครเขาจะคิดร้ายก็ช่างเขา แต่ถ้าถึงขั้นเอาไม้หวดตีเราเข้าแล้ว ถ้าเรารู้จักเมตตาตัวเองก็ต้องหลบนะ เพราะถ้าให้เขาตีกายเรา จิตเราอาศัยมันอยู่ก็ต้องเจ็บไปด้วย แต่ถ้าเขาแค่คิด ยังไม่ได้ทำก็กรรมของเขา ถ้าเขาทำเราแล้วเราหลบ เราแก้ไขไม่ได้ต่อกร ก็กรรมของเขาอีกเช่นกัน คนละกรรมกันอย่าไปยุ่งให้จิตวุ่นวาย กรรมใครกรรมมันนะ อย่าลืม

ใครเขาอยากจะตี ให้เขาตีไปก็แล้วกัน เราหลบได้ เราหลบ หลบอยู่ในธรรม ธรรมะของพระพุทธเจ้าไม่มีตัวไม่มีตน หลบพ้นนะลูก ถ้าหลบไม่พ้นก็ให้รับอย่างพระโมคคัลลานะ รับอย่างคนฉลาด อย่ารับอย่างโง่ ๆ รับแล้วไปนิพพาน คือรับด้วยจิตผ่องใสบริสุทธิ์ ไม่ใช่รับด้วยความขัดข้องหมองใจ จิตไม่บริสุทธิ์การไปของจิตก็บริสุทธิ์ไม่ได้ อย่ารับอย่างคนโง่ เพราะมีอบายภูมิ ๔ เป็นที่ไป"

ข) "เรามันประกาศตัวเป็นลูกพระพุทธเจ้าแล้ว ต้องเชื่อท่านนะ เชื่อพระพุทธ พระธรรม พระอริยสงฆ์ ท่านว่าอย่างไร เราก็ว่าอย่างนั้นจึงจะได้ดี จึงจะไปนิพพานได้ตามท่าน"

ธรรมะหลวงพ่อ (ธรรมที่นำไปสู่ความหลุดพ้น เล่ม ๑ หน้า ๑๐๓ - ๑๐๔)
รวบรวมโดย พล.ต.ท.นพ.สมศักดิ์ สืบสงวน