[ลัก...ยิ้ม]

๑๓. เป็นผู้ไม่ถลึงตา ไม่ค้อนควัก ไม่จับจ้องด้านหลัง เป็นผู้แช่มชื่น มองดูตรง ๆ มองดูผู้อื่นด้วยสายตาแห่งความรัก มีใบหน้ายิ้มแย้ม ได้พอกพูน ได้กระทำอยู่กับกรรมนั้น ๆ เป็นอานิสงส์ส่งผลให้เป็นที่รักต้องตาของชนหมู่มาก เป็นที่รักใคร่ของพุทธบริษัท ๔ มีพระภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา เทวดา มนุษย์ อสูร คนธรรพ์ ทั้งเป็นผู้ได้รับการยอมรับจากชนทุกหมู่ เป็นผู้ไม่มีศัตรูคู่อาฆาต ไม่ถูกลบหลู่จากชนทั้งมวล ไม่ถูกรังเกียจเดียดฉันท์ ไปที่ไหนได้รับการต้อนรับด้วยไมตรี ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ไม่พบคนพาล ได้พบบัณฑิต นักปราชญ์ คนดีมีปัญญา

๑๔. ได้เป็นหัวหน้าชุมชนเป็นอันมาก เป็นประธานชุมชนเป็นอันมาก ทั้งประพฤติอยู่ในกายสุจริต วจีสุจริต มโนสุจริต ได้ทำทาน รักษาศีล ประพฤติเกื้อกูลบิดามารดา สมณพราหมณ์ นอบน้อมต่อผู้เจริญในตระกูล ได้พอกพูน ได้กระทำอยู่กับกรรมนั้น ๆ เป็นอานิสงส์ส่งผลให้มหาชนเลื่อมใส ศรัทธา ยกย่อง ประพฤติตาม มีมหาชนมาใกล้ชิด เกื้อหนุนให้เป็นใหญ่ เป็นผู้นำ มีผู้เชื่อฟังเมื่อกล่าวสิ่งใดมีผู้ให้ความร่วมมือ ร่วมแรง ส่งเสริมเอาอย่าง มีอำนาจน่าเกรงขาม น่าเกรงกลัว สดับฟังด้วยเหตุผล ร่วมแรงร่วมใจเกิดความสามัคคี มหาชนอยู่ในโอวาท ยินยอมพร้อมใจช่วยเหลือ ปฏิบัติประพฤติอยู่ในธรรม สรรเสริญความดี ไม่ก่อเหตุกวนใจ

๑๕. เป็นผู้ละเว้นวาจาส่อเสียด ไม่ยุแหย่ให้แตกแยกเพื่อทำลายชนบางพวก เป็นผู้สมานความแตกร้าว ส่งเสริมให้มีความพร้อมเพรียง เป็นผู้ยินดีให้ความพร้อมเพรียง เพลิดเพลินในความพร้อมเพรียงกัน กล่าววาจาทำให้พร้อมเพรียงกัน ได้พอกพูน ได้กระทำอยู่กับกรรมนั้น ๆ เป็นอานิสงส์ส่งผลให้มีพวกพ้องเป็นกลุ่มเป็นก้อนไม่กระจาย ไม่ถูกทำลายให้เสียโอกาส ไม่ถูกติฉินนินทาลับหลัง ไม่มีผู้ใดทำลายได้ มีผู้ชอบมาคบค้าสมาคม รับฟัง รับทำ รวมกลุ่มอย่างพร้อมเพรียงมั่นคง ไม่พูดให้แตกแยกกันในหมู่คณะ ไม่ทำลายซึ่งกันและกัน มีความเคารพกฎเกณฑ์ เชื่อฟังผู้นำ เคารพผู้นำ เลื่อมใสผู้นำ ทำแต่สิ่งที่ดีเพื่อหมู่คณะ ไม่ยินดีในสิ่งที่ผิด

๑๖. เป็นผู้ละเว้นการกล่าวคำหยาบ กล่าววาจาที่ไม่มีโทษ กล่าวคำเป็นสุขแก่หู อันเป็นที่ตั้งแห่งความรักซึมซาบใจ ได้พอกพูน ได้กระทำอยู่กับกรรมนั้น ๆ เป็นอานิสงส์ส่งผลให้มีวาจาพูดแล้วมีผู้อื่นเชื่อฟัง เลื่อมใส มีน้ำเสียงไพเราะชักนำมหาชนได้ น้อมนำใจได้ มีความน่าเชื่อถือ มีอำนาจจะเจรจาอะไรก็สำเร็จ มีผู้เอื้อเฟื้อคล้อยตาม มีผู้กล่าวคำชมให้สุขใจ มีผู้รักเคารพนับหน้าถือตา ได้ยินแต่คำเสนาะหู ได้ฟังนักปราชญ์ราชบัณฑิต ได้ยินธรรมอันประณีต มีสำเนียงไพเราะขับกล่อม ได้รับแต่คำชม คำสรรเสริญ คำยกย่อง

๑๗. เป็นผู้เว้นจากการพูดเพ้อเจ้อ เป็นผู้กล่าวคำอันควรแก่กาลเวลา เป็นผู้กล่าวคำจริง เป็นผู้กล่าวธรรม กล่าววินัย กล่าวมีฐานที่ตั้ง ได้พอกพูนได้กระทำอยู่กับกรรมนั้น ๆ เป็นอานิสงส์ส่งผลให้ไม่เป็นผู้มีศัตรูทั้งภายในและภายนอก ใครคิดปองร้าย ทำร้ายไม่ได้ ทั้งมนุษย์และอมนุษย์ย่อมพ่ายแพ้ ไม่สมหวังทั้งมีความยำเกรง มีความขยาด มีความท้อ มีความกลัว มีความไม่สะดวก มีอุปสรรคเมื่อคิดทำ มีความเบื่อหน่ายท้อแท้ มีจิตใจห่อเหี่ยว ไม่มีแรงกายแรงใจจะต่อสู้ มีความหนาวสั่นพรั่นพรึง ไม่มีแก่จิตจะต่อสู้ คิดแต่ยอมแพ้อย่างเดียว มีความคิดสับสนตลอด

๑๘. เป็นผู้ละมิจฉาชีพ เลี้ยงชีพโดยชอบ เว้นการฉ้อโกง ไม่ทำของปลอม เว้นการตัด การมัดผูก การฆ่า การร่วมทำร้าย การปล้น การกรรโชก การแย่งชิง การย่องเบา ได้พอกพูนได้กระทำอยู่กับกรรมนั้น ๆ เป็นอานิสงส์ส่งผลให้เป็นผู้มีบริวารที่สะอาด ไม่ถูกล่อลวง ไม่ถูกทำร้าย ไม่ถูกปล้น ไม่ถูกฉ้อโกง ไม่ถูกอิทธิพลบังคับให้เสียทรัพย์ ทำมาค้าขึ้น ทำอาชีพเจริญรุ่งเรือง มีผู้มาให้การสนับสนุน มีผู้ป้องกันไม่ถูกหุ้นส่วนฉ้อโกง*