[ทิดตู่]

พระเวสสันดรชาดก แสดงไว้ในหมวดขุททกนิกาย พระสุตตันตปิฎก พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๘ เหตุเกิดของชาดกเรื่องนี้ มีดังนี้

สมัยหนึ่ง พระพุทธเจ้าพร้อมพระสงฆ์สาวกจำนวนมาก ได้เสด็จไปกรุงกบิลพัสดุ์เพื่อแสดงธรรมโปรดพระญาติ ข่าวทราบถึงพระเจ้าสุทโธทนะ พระพุทธบิดาและพระญาติ ต่างมีความยินดี ได้ไปถวายการต้อนรับ เมื่อพระญาติได้เห็นพระพุทธองค์ผู้มีรูปงาม มีพระชนมายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับบุตรธิดาของตนก็ไม่ถวายความเคารพ คงมีแต่พระราชกุมารหนุ่ม ๆ เท่านั้นที่ถวายความเคารพ พระพุทธองค์เห็นเช่นนั้นจึงทรงแสดงบารมี เข้าสู่ฌาน แล้วลอยขึ้นเหนือพระญาติ พร้อมเปล่งพระฉัพพรรณรังสีรุ่งเรืองสว่างรอบพระองค์ เป็นที่อัศจรรย์ยิ่งนัก

พระเจ้าสุทโธทนะ พระพุทธบิดาทอดพระเนตรเห็นเช่นนั้น จึงยกพระหัตถ์ขึ้นถวายความเคารพ และตรัสสรรเสริญพระพุทธองค์ว่า ในครั้งที่พระพุทธองค์ยังทรงพระเยาว์ ได้เชิญเสด็จพระพุทธองค์เข้าไปนมัสการชฎิลดาบส ครั้งนั้น ได้ทรงแสดงพระบารมีลอยขึ้นเหนือเศียรเกล้าของชฎิลดาบส ครั้งนั้นพระพุทธบิดาก็ได้ถวายความเคารพไปแล้วครั้งหนึ่ง

ครั้งที่สองเมื่อพระพี่เลี้ยงได้เชิญเสด็จพระพุทธองค์ไปในพิธีวัปปมงคลจรดพระนังคัลแรกนาขวัญ ณ ท้องสนามหลวง โดยให้บรรทมอยู่ใต้ต้นไม้ ในครั้งนั้นแม้ตะวันบ่ายคล้อยไปแล้ว แต่เงาไม้ไม่ได้คล้อยตามไปด้วย กลับทำหน้าที่ประดุจร่มกั้นพระองค์ไว้ ไม่ให้โดนแสงตะวัน พระพุทธบิดาได้ถวายความเคารพเป็นครั้งที่สอง

และครั้งนี้เป็นครั้งที่สาม ทำให้พระญาติทุกพระองค์ถวายความเคารพ
ขณะนั้นก็บังเกิดฝนโบกขรพรรษ ซึ่งมีน้ำฝนสีแดงใสบริสุทธิ์ตกลงมา หากพระญาติคนใดไม่ต้องการให้ฝนสีแดงถูกต้องกาย ก็จะเป็นไปดังปรารถนา ความอัศจรรย์ที่เกิดขึ้นในครั้งนี้พระญาติต่างตรัสว่า เป็นด้วยอานุภาพของพระพุทธเจ้า จากนั้นจึงกราบทูลลาพระพุทธเจ้ากลับเข้าพระราชวัง

ฝ่ายสงฆ์ได้ประชุมสัมมนากันถึงความอัศจรรย์ที่เกิดขึ้น พระพุทธองค์ทรงทราบเรื่องจึงได้เสด็จไปยังที่ประชุม แล้วตรัสว่า ฝนโบกขรพรรษนี้ได้เคยมีมาแล้วในอดีต จากนั้นจึงตรัสชาดกเรื่องพระเวสสันดร