[เถรี]

ตัวกระผม/อาตมภาพเองนั้น ต้องบอกว่า ฝึกสมาธิโดยไม่ได้ตั้งใจตั้งแต่เริ่มรู้ภาษา ก็คือโดนพ่อบังคับ นั่งคอพับคออ่อนสวดมนต์อยู่ทุกคืน โดยที่ไม่รู้ว่านั่นคือการฝึกสมาธิ แต่พอไปเรียนหนังสือ กลายเป็นเด็กที่จำแม่นมาก

วันก่อนก็เพิ่งจะท่องไวยากรณ์บาลีให้บรรดาพระมหาฟัง แต่ละคนบอกว่าลืมหมดแล้ว..! ไอ้ที่เรียนมา ๒๐-๓๐ ปีอย่างผมทำไมไม่ลืม ? ถ้าหากว่าดูในมหาปุริสวิตก ๘ ประการของพระอนุรุทธเถระ ที่กล่าวถึง บุคคลผู้มีสติตั้งมั่น มีใจตั้งมั่น ก็คือว่าเป็นบุคคลที่จำได้นาน

เรื่องนี้ไม่ใช่ตัวกระผม/อาตมภาพคนเดียวที่เป็นอย่างนี้ ถ้าหากว่าท่านยังจำได้ ก็คือเรื่องของท่านนายอำเภอเบญจวรรณ ฟักแก้ว นายอำเภอห้วยกระเจา จังหวัดกาญจนบุรี ท่านนายอำเภอเองก็ปฏิบัติธรรมตามคุณยายมาตั้งแต่เด็ก ๆ จึงเรียนหนังสือเก่งมาก ท่านบอกว่าได้ที่ ๑ ตั้งแต่เรียนชั้น ป.๑ ไปยันปริญญาตรีเลย ไม่เคยแบ่งให้คนอื่น เป็นคนมักน้อย สอบเมื่อไรไม่ต้องการมาก ต้องการเลข ๑ ตัวเดียว นี่คือคุณประโยชน์ของสมาธิที่เราจำเป็นต้องเอามาใช้เพื่อปรับการศึกษาในบ้านเราเมืองเรา

ในเมื่อระบบที่สอนให้เด็กคิดเองทำเอง ไม่สามารถประสบความสำเร็จ ระบบการยกเลิกการท่องจำก็ดันปรากฏขึ้นมาอีก ก็เหลือเพียงวิธีเดียว คือทำอย่างไรให้เด็กจำได้ง่ายและจำได้นาน จะได้มีความรู้ติดหัวไปบ้าง เรื่องพวกนี้ไม่ใช่เป็นประโยชน์กับเด็กเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็น พระภิกษุสามเณร แม่ชี ฆราวาสก็เป็นประโยชน์เหมือนกัน

ถ้าหากว่าเรามีการใช้สมาธิภาวนาอยู่เป็นปกติ สมองซีกขวาของเราจะทำงานมากขึ้น เพราะปกติแล้วเราจะใช้สมองซีกซ้ายที่เป็นด้านของความจำมากกว่า สมองซีกขวาที่เป็นตัวควบคุมอารมณ์ เราแทบจะไม่ได้ใช้งานกันเลย

แต่ตัวสมาธิภาวนาจะไปปรับการทำงานของสมองซีกขวาให้ทำงานมากขึ้น จากที่ใช้อยู่ไม่ถึง ๑๐ เปอร์เซ็นต์ แล้วท่านทั้งหลายมีความสามารถอย่างในปัจจุบัน แล้วลองคิดดูว่าถ้าสามารถขุดอีก ๙๐ เปอร์เซ็นต์ออกมาได้จะเป็นอย่างไร ? กระผม/อาตมภาพเองคิดว่าคงจะหนีท่านทั้งหลายไม่พ้น เพราะว่ามีความสามารถจะใกล้เคียงกันหมด