[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันเสาร์ที่ ๘ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๕ วันเสาร์ที่สองของเดือนมกราคมคือวันเด็กแห่งชาติ แต่ว่าปีนี้เด็กเฉาไปหน่อย เพราะว่าเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ รอบใหม่ โดยเฉพาะเชื้อโอไมครอนกำลังระบาดแรง ทำให้บรรดาโรงเรียนต่าง ๆ ต้องงดจัดกิจกรรมวันเด็ก เพียงแต่ว่าที่โรงเรียนทองผาภูมิวิทยานั้น กระผม/อาตมภาพต้องไปมอบอาคารหอพักนักเรียนบ้านไกล ๒ ชั้นให้กับทางโรงเรียน ก็เลยมีกิจกรรมเล็ก ๆ เพราะว่าที่มาร่วมงานก็คือ คณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานของโรงเรียน กับเด็กนักเรียนที่จะมาพักในหอพักนั้นเท่านั้น

หลังจากนั้นกระผม/อาตมภาพก็วิ่งยาวไปโน่นเลย MCC Hall เดอะมอลล์งามวงศ์วาน เพื่อไปรับรางวัลครุฑสุบรรณกายกับรางวัลเพชรรัตนชาติ แม้ว่าช่วง ๒ ปีที่ผ่านมา แต่ละปีรับอยู่ประมาณ ๘ รางวัล ๑๐ รางวัล แต่ปีนี้ยังสงสัยอยู่ว่า ๒ รางวัลนี้มาอย่างไร ?

ปรากฏว่าไปเจอบุคคลคุ้นเคยเข้า ก็คือ ดร.เอกกฤต นารายณ์รักษา ที่เคยพาคณะมาทำบุญที่วัดท่าขนุนแห่งนี้ ปรากฏว่าท่านเป็นหนึ่งในคณะกรรมการคัดเลือกผู้เข้ารับรางวัล ก็ถึงได้เข้าใจว่าทำไมรางวัลนี้จึงตกมาถึง เพราะเท่ากับว่าหนึ่งในคณะกรรมการได้เดินทางมาดูถึงสถานที่จริงแล้ว แล้วก็ยังทำให้เด็กของโรงเรียนทองผาภูมิวิทยาอีกคนหนึ่ง ก็คือ น้องบัว (นางสาวอัจฉานันท์ วงศรีรัตนชัย) ก็พลอยได้รางวัลครุฑสุบรรณกาย สาขาเยาวชนดีเด่นไปด้วย

รางวัลสองรางวัลนี้น่ารักมาก เนื่องเพราะว่าผู้จัดนำไปให้หลวงปู่พัฒน์ วัดห้วยด้วน (พระราชมงคลวัชราจารย์) ทำการปลุกเสกมาก่อน เพราะฉะนั้น...ถ้าหากว่าใครได้รางวัลนี้ไปก็ "กระดี๊กระด๊า" น่าเสียดายที่รางวัลที่งามสุด ๆ อย่างรางวัลครุฑสุบรรณกาย และได้รับการปลุกเสกมาจากพระเถระระดับหลวงปู่พัฒน์นั้น มีผู้ได้รับทั่วประเทศแค่ ๙๘ รูป/คน

ส่วนรางวัลรางวัลเพชรรัตนชาติ ก็ได้รับอยู่ ๑๓๘ คน ถ้าหากว่ามีการประกาศล่วงหน้าก่อนว่ามีรางวัลปลุกเสก น่าจะมีคนส่งประวัติขอรับกันมากกว่านี้ แต่ก็เป็นเรื่องยาก เพราะถ้าประกาศล่วงหน้าก่อนว่าจะเอารางวัลเข้าพิธี เพื่อที่หลวงปู่พัฒน์ท่านเสกให้ เกิดหลวงปู่ท่านไม่ว่างขึ้นมา หรือสุขภาพไม่ดีพอ เจ้าภาพก็จะ "เสียรังวัด" ไปอีก ก็ถือว่าเป็นความโชคดีของบุคคลที่ได้รับรางวัลไปก็แล้วกัน

ตัวกระผม/อาตมภาพเองก็เพิ่งรู้ว่าตัวเองมีชื่อเสียงขนาดนั้น เพราะว่าบรรดาผู้ที่เข้ารับรางวัล ทั้งพระทั้งโยม มาทักทาย มาขอถ่ายรูป พูดง่าย ๆ ว่ามากจนเวียนหัว