[เถรี]

คราวนี้ที่ติดตามงบประมาณนั้น กระผม/อาตมภาพกำหนดอยู่ส่วนหนึ่งก็คือว่า ถ้าใครไม่ส่งรายงาน เมื่อถึงปีงบประมาณ ๒๕๖๖ จะไม่สามารถที่จะยื่นของบประมาณโครงการใดโครงการหนึ่งได้อีก ถึงยื่นมาก็จะกองเอาไว้ก่อน จนกว่าจะส่งรายงานการใช้งบประมาณของเก่ามา

เรื่องพวกนี้ที่จำเป็นต้องเข้มงวด เพราะว่าเราต้องการผลงาน ท่านที่ฟังอยู่จะเห็นว่า เขาจะรายงานว่าประสบความสำเร็จตามโครงการกี่เปอร์เซ็นต์ ? ใช้วิธีติดตามประเมินผลแบบไหน ? ท่านที่ช่วยกระผม/อาตมภาพรับผิดชอบด้านนี้ ต้องพยายามศึกษาเอาไว้ โดยเฉพาะในเรื่องของการเขียนโครงการ

สมัยที่เรียนปริญญาตรี ครูบาอาจารย์ท่านสอนให้เขียนโครงการ จัดสรรงบประมาณให้เหมาะสม ปรากฏว่าโครงการที่กระผม/อาตมภาพเขียนนั้น เป็นคนเดียวที่ได้รับคำชมเชยว่า "สามารถนำไปปฏิบัติได้จริง"

กระผม/อาตมภาพจะเขียนโครงการระยะสั้นว่า ปีนี้เราจะทำอะไร ? อย่างเช่นว่าจัดการบรรพชาสามเณรภาคฤดูร้อน วัตถุประสงค์เพื่ออะไร ? แหล่งวัตถุดิบจะเอามาจากไหน ? แหล่งงบประมาณจากไหน ? วิธีการดำเนินงานแต่ละขั้นตอนเป็นอย่างไร ? หลังจากนั้นแล้วเราจะติดตามประเมินผลอย่างไร ? จะส่งรายงานเมื่อไร ? เหล่านี้เป็นต้น

โครงการระยะกลาง อย่างเช่นว่าจะจัดส่งพระภิกษุสามเณรเข้ารับการศึกษาตามโครงการพระปริยัติธรรมนำสู่ปริญญา ใช้ระยะเวลาดำเนินโครงการ ๕ ปี

โครงการระยะยาว คือการจัดหางบประมาณสำรองเอาไว้ สำหรับบุคคลที่มารับช่วงในการบริหารวัดต่อจากกระผม/อาตมภาพเอง

เรื่องพวกนี้บางทีท่านฟังแล้วก็จะปวดหัว แต่ถ้าหากว่าแยกแยะออกก็จะเป็นลักษณะอย่างนี้ ระยะสั้นคือปีนี้ปีหน้า อาจจะเพิ่มอีกปีหนึ่ง เราจะทำอะไร ระยะกลางอย่างเช่นว่า ๕ ปี ๖ ปี ๗ ปี เราจะทำอะไร ถ้าระยะยาวก็ ๑๐ ปีข้างหน้า เราจะทำอะไร ไม่ใช่เรื่องฟุ้งซ่านนะครับ ถ้าหากว่าเราคิดอย่างมีสติ ไม่ถือว่าเป็นการฟุ้งซ่าน เป็นการใช้ปัญญาอย่างหนึ่ง แต่ใช้ไปในเรื่องของโลก ๆ ก็คือการบริหารวัดวาอาราม ทำอย่างไรจะให้วัดอยู่ได้ ท่ามกลางกระแสสังคมในปัจจุบันนี้

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพฤหัสบดีที่ ๘ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)