[เถรี]

การสังคายนาครั้งที่ ๒ นี้ มีภิกษุแคว้นวัชชีทำตัวไม่เหมือนคนอื่น อย่างเช่นว่า เก็บอาหารไว้เองได้ เห็นว่าสุรารสอ่อนสีเหมือนเท้านกพิราบพระฉันได้ อย่างนี้เป็นต้น รวมแล้ว ๑๐ อย่างด้วยกัน

ในเมื่อคณะสงฆ์เห็นว่าจะทำให้พระธรรมวินัยผิดเพี้ยนไปมาก จึงทำสังคายนาใหม่ ทางฝ่ายภิกษุแคว้นวัชชีบุตรไม่ยอมรับ ไประดมพวกตัวเองมาเป็นหมื่นรูป มีทำการสังคายนาของตัวเอง อยู่ในลักษณะที่รับรองว่าสิ่งที่ตัวเองทำนั้นถูก ก็เลยกลายเป็นคณะมหาสังฆิกะขึ้นมา ซึ่งตอนหลังก็พัฒนามาเป็นมหายาน

ในส่วนนี้เมื่อถึงเวลาแล้ว กิเลสใครกิเลสมัน "อาจารย์ข้าสอนมา" "อาจารย์ข้าเท่านั้นถึงจะถูก" ก็เลยมีการแยกนิกายต่าง ๆ ออกไปถึง ๑๘ นิกายด้วยกัน ฉะนั้น..พวกนิกายต่าง ๆ นี่แยกออกไปตั้งแต่สมัยการทำสังคายนาครั้งที่ ๒ ห่างจากพุทธปรินิพพาน ๑๐๐ ปี เขาเรียกว่า อาจาริยวาท คือถือคำพูดของอาจารย์เป็นหลัก