[เถรี]

ในแต่ละวันที่ผ่านไป ก็คือเวลาของการขัดเกลา กาย วาจา ใจ ของตนเองให้ดีที่สุดเท่าที่เราจะพึงทำได้ ถ้าวันไหนพลาดพลั้งไป เมื่อทบทวนดูแล้ว วันรุ่งขึ้นเราต้องทำตรงนี้ให้ดี และวันต่อไปต้องทำให้ดีกว่าวันรุ่งขึ้น

นี่คือลักษณะของการที่หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านสั่งสอนลูกศิษย์ให้ประพฤติปฏิบัติมา โดยเฉพาะให้มีสมุดกับปากกาใกล้มือไว้เสมอ ได้ยินได้ฟังอะไรที่กระทบใจ ถูกใจ รีบจดเอาไว้ สิ่งนั้นตรงกับกำลังใจของเราในปัจจุบัน แล้วพากเพียรทำสิ่งนั้นให้ได้ เสียดายที่ท่านทั้งหลายขาดปัญญาไปนิดหนึ่ง

กระผม/อาตมภาพเองตอนบวช ถือว่าเป็นการอุปสมบทหมู่รุ่นแรกที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านบวชให้ในช่วงที่ท่านเป็นเจ้าคุณ ทั้ง ๓๖ รูปนั้น พระเดชพระคุณหลวงพ่อกล่าวว่า "ตั้งฉายาให้ตรงกับตัวทุกคน" ท่านบอกว่าพระเมตตาสงเคราะห์ให้ แล้วก็แปลฉายาแต่ละรูปให้ฟัง ของกระผม/อาตมภาพเอง ท่านตั้งฉายาว่า สุธมฺมปญฺโญ แล้วแปลเสร็จสรรพว่า เป็นผู้มีปัญญาในการปฏิบัติธรรมดีมาก

ตอนช่วงนั้นก็สงสัยว่า "เรามีปัญญาตรงไหนวะ ?" เพราะว่าไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม รู้สึกว่าขยายความโง่ของตัวเองต่อหน้าหลวงพ่อท่านตลอดมา แต่พอปฏิบัตินานไป ๆ ถึงได้เข้าใจ เพราะว่าในส่วนที่คนอื่นไม่คิด กระผม/อาตมภาพนำไปคิด ในส่วนที่คนอื่นไม่ทำ กระผม/อาตมภาพทำ

โดยเฉพาะส่วนที่ "ขโมยกำลังใจคนอื่น" เหตุที่ใช้คำว่าขโมยกำลังใจคนอื่น ก็เพราะว่าถ้าคนอื่นปฏิบัติธรรมแล้วดีกว่า เขาทำอะไรได้แล้วขยายมา กระผม/อาตมภาพจะปรับกำลังใจตามเดี๋ยวนั้นเลย เขาพูดจบเราก็ได้ไปด้วย ซึ่งลักษณะตรงนี้ ถ้าหากว่าพวกท่านฝึกฝนมาไม่พอ ปัญญาไม่พอ ฟังไปก็จะเสียของเปล่า ทั้ง ๆ ที่ของดีอยู่ตรงหน้า แต่ไม่รู้จะไขว่คว้ามาเป็นของตนเองได้อย่างไร