[เถรี]

พระอาจารย์อ่านชื่อบนซองทำบุญ “ยังดีที่ไม่สามคนสามนามสกุล ชวนให้นึกถึงลุงปาน (นายปาน เมืองมูล) มีลูกห้าคน คนละแม่หมดเลย แต่ลุงปานไม่ใช่คนเจ้าชู้ พอภรรยาทิ้งไปก็ค่อยไปหาคนใหม่ แล้วก็บังเอิญเหลือเกิน แต่ละคนมีลูกให้หนึ่งคนแล้วก็ไป มีลูกให้หนึ่งคนแล้วก็ไป เหตุที่ภรรยาทิ้งไม่ใช่อะไรหรอก ถึงเวลาลุงปานก็แบกปืนออกป่า ครึ่งค่อนเดือนกว่าจะกลับบ้าน แกบอกว่านอนในป่าแล้วมีความสุข นอนในบ้านแล้วร้อน นิสัยแบบนี้จริง ๆ น่าจะบวชพระแล้วไปธุดงค์

พูดถึงเรื่องการธุดงค์สมัยนี้ก็ลำบาก ลำบากตรงที่ว่าพื้นที่ซึ่งพระจะเข้าไปโดยถูกกฎหมายมีน้อยลงไปเรื่อย ๆ อย่างหนึ่ง อีกอย่างหนึ่งก็คือบรรดาท่านที่ออกธุดงค์ มีอยู่ส่วนหนึ่งที่อยู่ร่วมกับผู้อื่นในสังคมไม่ได้ กลายเป็นว่าแปลกแยกจากสังคมก็เลยต้องไปธุดงค์ บางท่านทะเลาะเบาะแว้งเอามีดสปาร์ตาฟันหัวกันก็มี บางท่านก็เสพยาบ้าแล้วก็แข่งกันวิ่งขึ้นเขา อาตมาเห็นแล้วก็อนาถใจ

แต่จะไปว่าท่านก็ไม่ได้ เพราะว่าทางบ้านกระทำกับท่านเหมือนอย่างกับเอาหมาเอาแมวไปปล่อยวัด ก็คือพอเกเรเกตุง พ่อแม่เอาไม่อยู่ ก็ส่งไปบวช บวชแล้วนิสัยท่านก็ไม่ได้ดีขึ้นกว่าเดิม แต่ว่ากฎเกณฑ์กติกา ตลอดจนกระทั่งเครื่องแบบในการดำเนินชีวิตเปลี่ยนไป จะไปอยู่ร่วมกับคนอื่นก็ลำบาก ก็เลยต้องออกป่าแทน"