[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันศุกร์ที่ ๗ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕ เป็นการสอบนักธรรมชั้นตรีสนามหลวงวันสุดท้าย พรุ่งนี้กระผม/อาตมภาพก็จะเข้ากรรมฐาน ๓ วันก่อนออกพรรษา เพื่อที่จะได้ออกมารับบาตรเทโวและรับกฐินจากญาติโยมทั้งหลาย ซึ่งปัจจุบันนี้เฉพาะในส่วนของเว็บเพจวัดท่าขนุน ก็จองผ้าไตรกฐินไปเกือบจะ ๑,๕๐๐ ไตรแล้ว..!

แต่คราวนี้ว่าในช่วง ๒ วันที่ผ่านมา ข่าวที่น่าตกใจก็คือการกราดยิงที่จังหวัดหนองบัวลำภู จะว่าไปแล้วเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นในเมืองไทยน้อยมาก แต่ว่างานนี้มีผู้เสียชีวิตจำนวนมาก โดยเฉพาะเด็ก ๆ เรื่องพวกนี้ปกติแล้วเราจะได้ยินแต่ที่ต่างประเทศ โดยเฉพาะประเทศใหญ่ ๆ อย่างสหรัฐอเมริกา บ้านเราเกิดขึ้น ฮือฮากันมาหน่อยหนึ่ง แล้วก็หายสาบสูญไปกับสายลม..!

นอกจากที่จะมีผู้เสียชีวิตถึง ๓๐ กว่าศพ และบาดเจ็บอีกจำนวนมากแล้ว ผู้ก่อเหตุยังยิงตัวเองและครอบครัวตายไปด้วย ซึ่งพวกเราส่วนหนึ่งก็เห็นว่าเขาตั้งใจฆ่าตัวตายเพื่อชดใช้กรรมที่ตนเองได้ทำไป แต่กระผม/อาตมภาพขอยืนยันว่าไม่ใช่

ลักษณะการก่ออาชญากรรมแบบนี้ ไม่ว่าจะในประเทศหรือว่าต่างประเทศก็ตาม ผู้ก่ออาชญากรรมลักษณะนี้เขาตั้งใจที่จะตายอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าก่อนตาย จะต้องเอาคนอื่นไปด้วยให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ในลักษณะของบุคคลผู้เกลียดชัง เคียดแค้นสังคม อยู่ในลักษณะที่ว่าสังคมนี้ติดค้างเขามาก ดังนั้น...สิ่งที่เขาทำก็คือ จะต้องทำให้สังคมนี้รู้สึกเจ็บช้ำน้ำใจให้มากที่สุด ถึงจะรู้สึกสาแก่ใจของเขา

เรื่องพวกนี้เป็นปมทางจิตวิทยา ซึ่งต้องให้บุคคลที่เรียนทาง Psychology มาโดยตรงถึงจะสามารถระบุชัดได้ แต่ถ้าหากว่าเป็นคนไทยทั่ว ๆ ไป ก็คงต้องตั้งคำถามประมาณว่า "แม่ไม่รักหรือ ?" ในเมื่อแม่ไม่รัก ก็เลยต้องไปเรียกร้องความสนใจจากคนอื่น แล้วการเรียกร้องความสนใจจากคนอื่นนั้น การก่ออาชญากรรมเป็นหนึ่งในวิธีการเหล่านั้น ถ้ายังไม่มีการระวังป้องกันแต่เนิ่น ๆ เรื่องพวกนี้จะเกิดขึ้นอีก และจะเกิดมากขึ้นไปเรื่อย ๆ..!

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าเด็กรุ่นหลังของเราขาดการดูแลเอาใจใส่จากครอบครัว โดยเฉพาะพ่อแม่ จนกระทั่งมีคำกล่าวกันว่า "พ่อแม่สมัยนี้เลี้ยงลูกด้วยเงินกับโทรศัพท์" ทำให้เด็ก ๆ ทั้งหลาย ๆ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม เมื่อไม่ได้รับความสนใจจากพ่อแม่ ก็ต้องไปทำตัวให้เด่น ให้ดัง เป็นที่สนใจของเพื่อนฝูง

หรือถ้าหากว่าเป็นบุคคลที่ไม่ชอบการเข้าสังคม ก็จะไปสร้างตัวตนสมมติในโลกโซเชียล แล้วพยายามทำให้คนอื่นเขายอมรับในสื่อโซเชียลต่าง ๆ จนกระทั่งกลายเป็นคนที่เสพติดโซเชียลจนถอนตัวไม่ขึ้น วัน ๆ จมอยู่กับโทรศัพท์ ก้มหน้าก้มตาสร้างโลกของตนเอง