[เถรี]

ในเมื่อปฏิคาหก ผู้รับมีศีลบริสุทธิ์ ผู้ให้คือทายกมีศีลบริสุทธิ์ วัตถุทานบริสุทธิ์ เจตนาบริสุทธิ์ ครบทั้งสี่ส่วนนี้อานิสงส์เต็ม ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์

ยกเว้นอยู่ประการเดียวคือสังฆทาน ซึ่งเป็นทานต่ออายุพระพุทธศาสนา เนื่องเพราะว่าถวายไปแล้ว พระหนุ่มเณรน้อยทั้งหมด มีสิทธิ์ร่วมกินร่วมใช้ในสิ่งของนั้น ๆ สังฆทานผู้รับเป็นเพียงตัวแทนของคณะสงฆ์เท่านั้น ต่อให้ต้องอาบัติปาราชิก ถ้าเขาตั้งใจถวายสงฆ์ อานิสงส์ยังคงได้เต็มเหมือนเดิม

ในส่วนของการถวายสังฆทานในปัจจุบันนี้ พวกบรรดาร้านค้าต่าง ๆ ส่วนมากแล้วต้องการกำไรจนเกินงาม จึงนำเอาสิ่งของที่ไร้ราคาบ้าง บางทีก็เอาสิ่งของที่มีขนาดใหญ่ แต่ว่าไม่มีราคาใส่เอาไว้ก้นถัง หลายแห่งก็ใช้วิธีเอาถาดวางปิดปากถังไปเลย ก็แปลว่าในถังไม่มีอะไร ข้าวของส่วนน้อยจัดอยู่บนถาด ถ้าวางผิดจังหวะนิดเดียว ถังสังฆทานนั้นจะล้มหัวทิ่มพื้นไปเลย เพราะว่ามีน้ำหนักอยู่แต่ช่วงบน..!

แต่ถึงกระนั้นก็ตาม ถ้าเราตั้งใจทำบุญก็ยังมีอานิสงส์ สามารถอุทิศให้แก่ผู้ตายได้ เพียงแต่ว่าสิ่งที่เราถวายไปนั้นจัดเป็นสามีทาน คือดีกว่าที่เรากินเราใช้หรือเปล่า ? หรือเป็นสหายทาน เสมอกับที่เรากินเราใช้หรือเปล่า ? หรือเป็นทาสทาน ต่ำกว่าที่เรากินเราใช้ ? หรือว่าเหลือจากที่เรากินเราใช้แล้วหรือเปล่า ? แต่ไม่ว่าจะเป็นทานลักษณะไหน อานิสงส์ก็ได้ทั้งสิ้น

ตัวกระผม/อาตมภาพเอง ในอดีตชาติที่แล้ว ๆ มา ด้วยความที่คิดจะทำบุญ ไม่ได้ใส่ใจว่าของดีหรือไม่ดี ของอยู่ใกล้มือเป็นอันว่าทำ ได้ถวายในส่วนของทาสทานไปเสียมาก มาชาตินี้ไม่ต้องกล่าวถึงอะไร แค่ใส่จีวรใหม่ไม่ได้..! ใส่เมื่อไรจีวรจะขาดทันที แม่ชีที่เย็บจีวรจะรู้ หลวงพ่อใส่จีวรใหม่ไม่ได้ เดี๋ยวก็ต้องมาเย็บแล้ว แล้วขาดเพราะอะไรก็ไม่รู้ด้วย ถ้าหากว่าขาดเพราะเครื่องซักผ้า แล้วทำไมผ้าคนอื่นไม่ขาด ตรงนี้ต้องบอกว่าขาดเพราะกรรมที่ทำเอาไว้..!

คราวนี้ในส่วนของอานิสงส์ที่ได้จากสังฆทานนั้น บางทีก็ไม่ตรงตามความต้องการของผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง ท่านมีความสามารถพิเศษในด้านนี้ จึงได้สอบถามบรรดาผู้ที่ล่วงลับไปแล้วบ้าง ถามผี ถามเทวดาเป็นปกติ จนกระทั่งสรุปลงมาว่า สังฆทานนั้น อันดับแรกเลย ต้องมีข้าวปลาอาหาร จะเป็นอาหารสดก็ได้ อาหารแห้งก็ได้ อานิสงส์จะทำให้ผู้ตายนั้นอิ่มทิพย์