[เถรี]

กระผม/อาตมภาพนั้น แม้ว่าจะรับพร้อมกับหลวงพ่อศรี (พระครูภาวนาธรรมโชติ วิ.) เจ้าอาวาสวัดหนองขอนเทพพนมก็ตาม แต่ว่าของกระผม/อาตมภาพเป็นพัศยศเทียบผู้ช่วยเจ้าอาวาสพระอารามหลวงชั้นเอก จึงได้รับก่อน นับเป็นรูปที่ ๓ ของจังหวัดกาญจนบุรี แล้วถัดไปจึงเป็นพัดยศเจ้าอาวาสชั้นเอก ฝ่ายวิปัสสนาธุระของหลวงพ่อศรี วัดหนองขอนเทพพนม ซึ่งหลวงพ่อศรีเมื่อรับพัดศมาแล้วประมาณ ๑ ปีก็มรณภาพไป

ดังนั้น...ในเรื่องของพัดยศฝ่ายวิปัสสนาธุระสามารถแยกแยะได้ง่ายที่สุด เพราะว่าจะเป็นสีขาว ถ้าหากว่ามีลายปักก็จะเป็นลายปักสีทอง เราก็แค่มาแยกแยะให้ได้ว่าเป็น ชั้นตรี ชั้นโท ชั้นเอก

อย่างพระเดชพระคุณท่านเจ้าคุณหลวงตาวัชรชัย (พระราชภาวนาพัชรญาณ วิ.) นั้น สมัยก่อนนี้ท่านก็รับพัดยศพระครูสัญญาบัตรฝ่ายวิปัสสนาธุระ เป็นพัดยศเจ้าอาวาสชั้นตรี ก็เลยกลายเป็นว่า ถ้าหากว่านับในตำแหน่งพระครูแล้ว กระผม/อาตมภาพต้องนั่งเหนือเจ้าคุณหลวงตาในสมัยนั้น แต่ว่ามาในสมัยนี้ เจ้าคุณหลวงตานั่งเหนือห่างไปจนสุดกู่ปลายตะโกน

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าในจำนวนพัดยศชั้นเดียวกัน อย่างเช่นว่าพัดยศของพระครูสัญญาบัตรชั้นเอก ถ้าหากว่าเป็นฝ่ายวิปัสสนาธุระ จะนั่งเหนือพระครูสัญญาบัตรชั้นเอกทั้งหมด ก็คือศักดิ์ศรีสูงกว่าฝ่ายคันถธุระ เป็นต้น

จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่คนในวงการต้องศึกษาเรียนรู้เข้าไว้ พิธีกรหรือศาสนพิธีกรก็จำเป็นที่จะต้องศึกษาเรียนรู้พิธีกรรมพิธีการต่าง ๆ เพื่อที่ถึงเวลาแล้ว จะได้แนะนำให้ถูกต้อง เหมือนอย่างที่กระผม/อาตมภาพไม่ยอมให้จัดโต๊ะหมู่บูชาแล้วตั้งโต๊ะกราบ เพราะว่าคนไทยเรากราบโดยเบญจางคประดิษฐ์ ก็คือ ๑ ศีรษะ ๒ ศอก ๒ เข่าต้องสัมผัสพื้นพร้อมกัน ถ้าตั้งโต๊ะกราบก็จะทำให้ไม่ครบเบญจางคประดิษฐ์

ในช่วงแรก ๆ ก็ต้องมีการชี้แจ้งให้กับประธาน ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายสงฆ์หรือว่าฝ่ายฆราวาสได้รู้ว่า การตั้งโต๊ะกราบนั้นเป็นการกระทำที่ผิดวิธี กว่าจะเป็นที่ยอมรับกันได้ก็ใช้เวลาอยู่หลายปี แล้วตอนนี้คณะสงฆ์จังหวัดกาญจนบุรีส่วนหนึ่ง ก็เริ่มยกเลิกโต๊ะกราบแล้ว โดยเลียนแบบสิ่งที่วัดท่าขนุนได้ทำเป็นตัวอย่าง