[เถรี]

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ก็ขึ้นอยู่กับตัวเราด้วย เพราะว่าบางท่านก็อาจจะเห็นว่าเรื่องทั้งหลายเหล่านั้นเป็นสิ่งจำเป็น แต่ในสายตาของกระผม/อาตมภาพก็คือ เป็นส่วนเกินเสียเปล่า อาจจะเป็นเพราะว่าเรามองเห็นความสำคัญไม่เท่ากัน ก็อาจจะทำให้ท่านทั้งหลายเหล่านั้นมีรายจ่ายที่มากขึ้นโดยใช่เหตุ ทั้ง ๆ ที่สามารถตัดรายจ่ายส่วนนั้นมา แล้วนำไปใช้ในส่วนอื่นที่สำคัญกว่าก็ได้ แต่ก็อย่างที่ว่า..เป็นเรื่องของใครของมันในการลำดับความสำคัญของงานที่ไม่เท่ากัน

กระผม/อาตมภาพไม่ชอบอะไรที่รกรุงรัง ถวายผ้าไตรไป ๑ ชุด ถ้าพระท่านไม่ได้ใช้งาน ก็ยังให้พระภิกษุสามเณรในวัดได้ใช้ ถ้าหากว่าพระภิกษุสามเณรในวัดไม่ได้ใช้ ก็ยังนำไปถวายต่อวัดอื่น ๆ ได้ ส่วนในเรื่องของปัจจัย ท่านคิดจะต้องการอะไร ก็สามารถที่จะให้ไวยาวัจกรไปจัดการหามา เพราะว่ามีแก้วสารพัดนึกอยู่ในมืออยู่แล้ว

ในงานของวัดท่าขนุน บางทีก็มีญาติโยมประเภทที่ "อยากจะได้บุญ" แต่ไม่ได้ดูว่าทำให้คนอื่นเกะกะเสียเปล่า ๆ อย่างเช่นว่าขนไทยธรรมมา แต่ก็เอามาไม่พอ มาแค่ ๙ ชุด แต่ว่าพระในงานมีอยู่ ๔๐ - ๕๐ รูป เมื่อถวายไปก็ลักลั่นกัน

ขณะเดียวกัน บางท่านก็นำไทยธรรมในส่วนเกินมา เป็นของที่จำเป็นต้องใช้ต้องฉันในวันนั้นเลย ทำให้ไม่สามารถที่จะเก็บกลับไปวัดของตนเองได้ จึงทำให้กลายเป็นส่วนเกินประดักประเดิดขึ้นมา ทางผู้รับก็ไม่รู้ว่าจะจัดการอย่างไร เพราะว่าต้องฉันเพลที่วัดท่าขนุนอยู่แล้ว

ส่วนทางผู้ให้คิดอยู่อย่างเดียวว่า "เราจะถวาย" แล้วก็ถวายมาโดยที่ไม่ได้คิดว่าผู้รับจะจัดการอย่างไรเหมือนกัน จึงทำให้บางท่านถวายไทยธรรมมา ๓ ชุด ๕ ชุดต่อพระรูปหนึ่ง บางทีก็บรรจุมาอย่างดี มีการจัดเป็นชุด ๆ มา แต่ไม่ได้ดูว่าพระเถระในวัดนั้น บางทีก็อาศัยรถคนอื่นเขามา ไม่สามารถที่จะขนไทยธรรมทั้งหลายเหล่านั้นกลับไปวัดของตนเองได้ จึงทำให้กลายเป็นส่วนเกิน จะไม่รับ..ญาติโยมก็เสียน้ำใจ รับมาแล้วก็ไม่รู้จะจัดการอย่างไรให้ลงตัว เพราะไม่คิดว่าอยู่ ๆ จะมีผู้มีจิตศรัทธาขนเอาข้าวของมาเพิ่มเติมให้จนมากมายขนาดนี้