[เถรี]

เครื่องรางของขลังบางอย่างก็มีข้อห้าม ถ้าหากว่าตั้งใจระมัดระวังไม่ทำในสิ่งที่ห้ามนั้นได้ เราจะมีสติสมบูรณ์เท่ากับการรักษาศีล ถ้าหากว่าท่านใดที่ใช้เครื่องรางของขลัง แล้วมีสติ ไม่ด่าแม่คนอื่น ไม่ลอดใต้ถุนเรือน เหล่านี้เป็นต้น สติของท่านจะสมบูรณ์เท่ากับการรักษาศีลทั่วไป ถือว่าเป็นสีลานุสติได้

ดังนั้น...เรื่องอุปเท่ห์ต่าง ๆ ที่โบราณาจารย์ท่านได้กำหนดเอาไว้ โดยเฉพาะในส่วนของคาถากำกับวัตถุมงคล นั่นเป็นส่วนของการภาวนา เราต้องไม่ลืมว่าไตรสิกขาขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็คือศีล สมาธิ และปัญญา ในเมื่อเราระมัดระวังตามข้อห้ามก็เป็นศีล เราภาวนาคาถากำกับก็เป็นสมาธิ ก็เหลืออยู่แค่ว่าเราจะมีปัญญามองเห็นทุกข์เห็นโทษหรือไม่ ว่าการเกิดมาในโลกนี้ต้องลำบากแบบนี้ ต้องหาสิ่งของมาป้องกันตัวเอง

ที่พระรัฐบาลเถระกล่าวกับพระเจ้าโกรัพยะว่า "โลกนี้ไม่มีผู้ป้องกัน ไม่เป็นใหญ่เฉพาะตน" ฟังบาลีแล้วยาก ก็คือถ้าไม่มีคนช่วยก็มักจะเอาตัวไม่รอด เริ่มมาตั้งแต่ที่พระเจ้าโกรัพยะถามพระรัฐบาลเถระว่าทำไมถึงบวช ? พระรัฐบาลเถระก็กล่าวธัมมุทเทส ๔ ประการ พวกที่เรียนนักธรรมจำได้ไหม ? โลกนี้สับสน พร่องอยู่เป็นนิจ ไม่รู้จักอิ่ม เป็นทาสแห่งตัณหา กลับไปท่องเสีย จะได้จำได้ว่า ๔ ข้อมีอะไรบ้าง ?

คราวนี้การที่ไม่มีผู้ต้านทาน ไม่เป็นใหญ่เฉพาะตน เราต้องอาศัยวัตถุมงคลป้องกันอันตรายต่าง ๆ คำว่า ตาณัง หรือต้านทาน ก็คือการป้องกัน ก็แปลว่า ถ้าเรามีปัญญาเพียงพอ เราจะเห็นว่าตราบใดที่เรายังต้องเกิดมา ก็ต้องเกิดอยู่บนกองทุกข์ ต้องอาศัยสิ่งต่าง ๆ มาช่วยบรรเทาเบาบางทุกข์ทั้งหลายนี้ลง

ขาดในเรื่องของทรัพย์สินเงินทอง ก็ต้องหาวัตถุมงคลประเภทลาภผล ขาดคนรัก ก็ต้องหาประเภทเมตตามหานิยม จะออกรบราฆ่าฟัน รบทัพจับศึกกับเขา ก็ต้องหาประเภทคงกระพันชาตรี หรือถ้าหากว่าไม่มีนิสัยจะปะทะกับใคร ก็หาพวกแคล้วคลาดปลอดภัยเป็นต้น แล้วถ้ายังเกิดอยู่ก็ต้องหาไปทุกชาตินั่นแหละ..!