[ทาริกา]

มึงเอาไหมลูก? ตอนแรกอารมณ์ไม่ชำนาญเราก็บอกว่า "เอา...มั้ง?" (ทำเสียงอ่อย) ทำไปวันละ ๒-๓ ครั้ง ๓ เดือน มันก็บอก "เอา!!" ที่เขาบอกว่าบรรลุภายใน ๗ ปี ๗ เดือน ๗ วัน ก็ตรงที่ขี้เกียจหรือขยันทำ

ตอนแรกบอก "อือ...ยังไม่ตายหรอก จับบุญไปก่อน หลวงตาก็ยังไม่ตาย จะไปตายก่อนได้ยังไงพ่อ แล้วใครจะเลี้ยงหลวงตา" หาเรื่องเอาบุญเอาคุณ... ไม่ยอมนึกถึงความตาย.. ทำไปทุกวัน ๆ หนัก ๆ เข้า...

"๗ ปี ไม่เอาหรอกหลวงตา ! หนูเอาแค่อีก ๗ เดือน ไปเที่ยวเมืองนอกสักทีหนึ่งก่อน ไปไหว้พุทธคยาสักทีหนึ่งก่อน หนูก็ตายได้แล้ว ๔ เดือนก็เอา" นี่อารมณ์ยังห่วง

"โอ๊ย... ๗ วันก็พอแล้ว"
คือพูดถึงว่าการอาลัยภาระของร่างกายยังมีอยู่ หนัก ๆ เข้า อีก ๗ วินาที กูยังไม่อยากอยู่กับมันเลย !

"ขอให้เราได้เป็นพระอรหันต์เถอะ ขอให้กิจที่ควรทำเราได้ปลดเปลื้องไปแล้ว ไม่ติดค้างใครแล้ว ศีลก็บริสุทธิ์มาตั้ง ๗ เดือนแล้วนี่ ! อีก ๗ นาทีมันก็บริสุทธิ์ เดี๋ยวเกิดอีก ๘ นาทีเกิดไม่บริสุทธิ์จะทำอย่างไร กูไม่เอาแล้ว ! ตายไปขณะที่มันพร้อมแล้วอย่างนี้นี่นะ

(มีต่อ)