[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "วันก่อนมีโยมถวายสร้อยคอทองคำ น่าจะหนัก ๑ บาท แต่คงใช้จนเก่าคร่ำเลย เพราะว่าเหลือแค่ ๑๒ กรัมกว่า ๆ น่าจะใส่อยู่เป็น ๑๐ ปี ไม่น่าเชื่อว่าเนื้อคนจะกินทองไปได้ขนาดนั้น แต่ก็ลงบัญชีให้โยมไปว่าหนักหนึ่งบาท จะขาดนิดขาดหน่อย อย่างไรอาตมาก็ต้องเติมจนเต็มอยู่แล้ว

พระอาจารย์มหาเอเพิ่งจะให้ช่างหลอมหุ่นขี้ผึ้งเพื่อตรวจสอบดู ปรากฏว่าหลวงพ่อปางห้ามสมุทรเนื้อเงินใช้เม็ดเงินในการหล่อ ๑๔๐ กิโลกรัม เนื้อทองคำใช้ทองคำในการหล่อ ๓๕ กิโลกรัม ตอนนี้อาตมาขาดทองคำอยู่แค่ ๔ กิโลกรัม อีกไม่กี่เดือนต้องได้แน่นอน ถ้าไม่ได้ก็ซื้อเพิ่ม

เดือนก่อนมีโยมถวายไปคนเดียว ๑ กิโลกรัมกับ ๒๐ บาท ถวายในนามบริษัทสุวรรณวิศว์ แต่คราวนี้ถ้าโยมทำลักษณะนี้ คนที่มีโอกาสได้ทำก็จะมีน้อย แต่ว่าก็เป็นไปตามเหตุตามปัจจัย คนมีมากก็ทำมาก คนมีน้อยก็ทำน้อย คนไม่มีก็โมทนาเอา

สมัยที่อาตมาไปสร้างกุฏิแม่ชีในแดนสงบใหม่ ๆ ก็มีแม่ชีอยู่ท่านหนึ่ง ฟังหลวงพ่อฤๅษีฯ คุยถึงเมณฑกเศรษฐีว่าทำบุญปิดทองส้วมด้วยแผ่นทองเท่าปีกริ้น น่าจะเป็นทองคำเปลว แล้วรวยจนนับเงินไม่ได้ พออาตมาสร้างห้องน้ำ ก็คอยวิ่งไปปิดทองก้นหลุมส้วม จนต้องด่าให้ได้สติว่า เมณฑกเศรษฐีสองคนผัวเมีย ทำบุญด้วยศรัทธาสูงสุดในคุณพระศรีรัตนตรัย แม้ไม่มีที่เหลือให้ทำบุญแล้ว เอาทองไปปิดก้นหลุมส้วมก็ยังยินดีที่ได้ทำบุญตรงจุดนั้น ไม่ใช่ทำเพราะโลภมากอยากรวย..!"