[เถรี]

ส่วนคนในสมัยปัจจุบันของเรานี้ ถ้าหากว่านับอายุขัยตามการคำนวณที่ว่า ระยะเวลาผ่านไป ๑๐๐ ปี อายุขัยของคนจะลดลง ๑ ปี จากที่อายุขัย ๑๐๐ ปีเป็นประมาณในสมัยพุทธกาล เมื่อผ่านมา ๒,๕๐๐ กว่าปี อายุขัยก็ลดลงประมาณ ๒๕ ปีครึ่ง..!

ดังนั้น..บุคคลในยุคปัจจุบันนี้ ถ้าอายุถึง ๗๔ ปีครึ่ง แปลว่าเป็นผู้ที่อายุขัยอยู่ในประมาณการแล้ว ถ้าอายุเกินกว่านั้น ก็แปลว่าท่านทั้งหลายอายุเกินกว่าเกณฑ์ปกติ

การที่นายเชียว สาขะยัง โยมบิดาพระอธิการสุชาติ ญาณพโล เจ้าอาวาสวัดชะอี้สุวิมลธรรมาราม เป็นผู้มีอายุขัยยืนยาวมาถึง ๘๑ ปี ก็แปลว่าเป็นบุคคลที่มีกรรมน้อย มีการเบียดเบียนคนอื่นสัตว์อื่นมาน้อย ทำให้อายุขัยยืนยาว เท่านั้นยังไม่พอ ยังเป็นผู้ที่มีบุญ มีลูกชายได้บวชจนกระทั่งเป็นเจ้าอาวาส แล้วทำให้บรรดาเจ้าคณะพระสังฆาธิการ ในเขตปกครองคณะสงฆ์อำเภอทองผาภูมิ ต้องร่วมกันมาบำเพ็ญกุศลอุทิศให้

จึงถือว่าเป็นผู้ที่ประกอบไปด้วยปุพเพกตปุญญตา คือบุคคลที่สั่งสมบุญมาดีตั้งแต่อดีต ทำให้มีบุคคลอื่นมาสร้างบุญสร้างกุศลให้ยังไม่พอ ผู้ที่สร้างบุญสร้างกุศล ล้วนแล้วแต่เป็นเจ้าคณะปกครองในคณะสงฆ์ ซ้ำยังมีลูกชายบวชให้จนเป็นเจ้าอาวาสอีกด้วย

ท่านเป็นผู้ที่สร้างบุญสร้างกุศลมาดีแล้ว ควรที่จะเป็นตัวอย่างแก่บุคคลอื่นได้ว่า บุคคลที่เบียดเบียนคนและสัตว์มาน้อย ย่อมมีอายุขัยยืนยาว บุคคลที่รักษาศีล ปฏิบัติธรรม มีเมตตาเป็นปกติ ย่อมเป็นบุคคลที่มีจิตใจเยือกเย็น มีผิวพรรณวรรณะผ่องใส ไปที่ไหนก็มีบุคคลที่ยินดีต้อนรับ เหล่านี้เป็นต้น

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๗ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)