[เถรี]

ดังนั้น...เพื่อความปลอดภัยของทั้งตัวเราและนักแสดง ก็เลยบอกว่า เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ตั้งใจไว้แต่แรกว่าจะให้รำฉลองสะพาน ลงไปรำสักรอบหนึ่ง แล้วเดี๋ยวขึ้นมารำข้างบนให้บรรดาพี่ป้าน้าอาเขาดูอีกครั้ง ถามว่าไหวไหม ? เด็กเขาบอกว่าไหว ไม่เป็นไรหรอก เพราะหลวงพ่อไม่เคยใช้ฟรี รำรอบหนึ่งจ่ายอัตราหนึ่ง รำสองรอบให้อีกอัตราหนึ่ง..!

เดี๋ยวพวกเราไปชมกัน แต่โปรดระมัดระวังสิ่งที่เตือนไว้ ก็คือพวกเราปฏิบัติธรรมแล้ว มักจะรักษาอารมณ์ไม่ได้ ดูว่างานนี้จะรักษาได้กี่นาที ? ไม่หวังเป็นชั่วโมง เอาแค่นาที ทำอย่างไรที่เราจะไม่ไหลตามสิ่งที่เข้ามาทางหู ตา จมูก ลิ้น กาย ใจของเราได้ ? ทำได้แม้นาทีสองนาที จะทำให้ท่านทั้งหลายรู้เลยว่าวิมุตติรส รสชาติของการหลุดพ้นจาก รัก โลภ โกรธ หลง เป็นอย่างไร แล้วจะไม่อยากได้รสอื่นอีกเลย จะเห็นว่านักปฏิบัติที่เข้าถึงแล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาทำ ไม่รู้จักเบื่อ ไม่รู้จักหน่าย

อย่างกระผม/อาตมภาพเริ่มมาตั้งแต่อายุ ๑๖ ปี ตอนนี้ ๖๒ ปี ๖ เดือน กับอีก ๑๐ วัน ยังไม่เลิกเลย เพราะว่าคนเราที่โดนไฟ รัก โลภ โกรธ หลง เผาอยู่ตลอดเวลา พอกำลังใจทรงตัว กำลังสมาธิสูงขึ้น สามารถกดไฟ รัก โลภ โกรธ หลง ให้ดับลงชั่วคราว คนที่โดนไฟเผาอยู่ตลอดเวลา แล้วไฟดับ บอกไม่ถูกหรอกว่ามีความสุขแค่ไหน ลองพยายามรักษาใจของเราให้ได้

วันนี้ถือว่าเป็นวันส่งท้ายปีเก่า จึงไม่ขอร้องอะไรมากมาย ของขวัญปีใหม่จากพวกท่าน ขอแค่ว่าปฏิบัติธรรมแล้วรักษาใจเอาไว้ให้ได้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้ก็เพียงพอแล้ว ขอเจริญพรแก่ญาติโยมทั้งหลายแต่เพียงเท่านี้


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันศุกร์ที่ ๓๑ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)