[เถรี]

ถาม : ในขณะนั่งภาวนาสักพัก รู้สึกว่าคำภาวนาหายไปเหมือนหลับ พอรู้สึกตัวขึ้นมา เราควรจะภาวนาต่อหรือทำอย่างไร ?

ตอบ : ลักษณะนั้นก็เหมือนกัน ก็คือสติเริ่มห่างออกไป ทำให้เรารู้ไม่เท่าทันคำภาวนา ในลักษณะอย่างนี้บางคนก็ไม่รู้ถึงลมหายใจเข้าออกด้วย แล้วก็ตกใจ ตะเกียกตะกายหายใจใหม่

การที่เราจะไปถึงตรงจุดนั้น สมาธิเริ่มทรงตัวแล้ว เหมือนกับการที่เราขึ้นบันได พอก้าวไป ๒ ขั้น ๓ ขั้นแล้ว แต่เราไม่สามารถรักษาระดับได้ ก็รูดกลับลงมา ในเมื่อรูดกลับลงมา วิธีที่ดีที่สุดก็คือเริ่มต้นก้าวใหม่ โดยที่กำหนดสติ ระมัดระวังไม่ให้พลาดรูดลงไปอีก ก็แปลว่าเราต้องเริ่มทำใหม่ และทำด้วยการตั้งหน้าตั้งตากำหนดใจอยู่กับคำภาวนาให้แน่นแฟ้นยิ่งกว่าเดิม ไม่เช่นนั้นแล้วอาการแบบนี้จะเกิดขึ้นทุกครั้ง