[เถรี]

ถาม : หนูสังเกตว่าหลายครั้งที่ปฏิบัติธรรมในวันพระ วันโกน มักจะมีบททดสอบหรือแรงกระทบเข้ามามากกว่าวันอื่น ๆ พระอาจารย์พอจะแนะนำเคล็ดลับในการทรงกำลังใจ และทำให้เราเข้าสมาธิได้เร็วขึ้นไหมคะ ?

ตอบ : ตรงจุดนี้ต้องบอกว่าเป็น ๒ คำถามที่ต่างกันมาก แต่เอามาเป็นคำถามเดียวกัน

สิ่งที่เราสังเกตก็คือว่าวันโกน วันพระ พอถึงเวลาเราปฏิบัติแล้วจะมีแรงกระทบมากกว่าวันอื่น ซึ่งความจริงอาจจะไม่ใช่ก็ได้ เพราะว่าแรงกระทบนั้น เป็นบททดสอบตามปกติของนักปฏิบัติทุกคน

เรายิ่งรู้สึกว่าตัวเองเข้าถึงความดีมากเท่าไร การทดสอบก็จะแรงขึ้นเท่านั้น ดังนั้น...ต่อให้ไม่ใช่วันโกน วันพระ ถ้าหากว่าการกระทำของเราไปถึงในระดับหนึ่ง จะมีการทดสอบเราขึ้นมา อาจจะหนักกว่าวันโกน วันพระเสียอีก

ส่วนการที่เราจะทรงกำลังใจและเข้าสมาธิได้เร็วขึ้นนั้น ต้องทำโดยไม่มีความอยาก ตรงจุดนี้จะก่อให้เกิดคำถามว่า ในเมื่อไม่อยาก แล้วเราจะทำไปทำไม ? ก็คือว่าเราทำดีเพราะเราอยากดี จะทำให้เกิดความฟุ้งซ่าน เข้าถึงความดีได้ยาก

ดังนั้น...ก่อนที่จะทำ ต่อให้เกิดความอยากขนาดไหนก็ตาม ตอนที่เราเริ่มตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติภาวนา ให้เราลืมความอยากนั้นให้ได้ทั้งหมด ถ้าเราลืมความอยากทั้งหมดนั้นได้ ก็จะทำให้เราเข้าถึงได้เร็วขึ้น

สรุปง่าย ๆ ว่าเรามีหน้าที่ภาวนา จะได้หรือไม่ได้ จะสำเร็จหรือไม่สำเร็จก็ช่างมัน ถ้าเราทำกำลังใจแบบนี้ได้ ก็จะเข้าถึงได้เร็วกว่าปกติ แต่ถ้าเราทำไม่ได้ ยิ่งฟุ้งซ่านนานเท่าไรก็ยิ่งเข้าถึงได้ยากเท่านั้น