[สุธรรม]

มินิบัส เอ๊ย...กระเช้ากำลังเข้าเทียบชานชาลา

กระเช้าขาลงมาถึงท่ามกลางเสียงฮือฮาของพวกเรา เพราะว่าเป็นกระเช้าเดี่ยวใหญ่ประมาณรถมินิบัส..! มาจอดเทียบที่ “ชานชาลา” ซึ่งมีรูปโฆษณานาฬิกาสวิสเมดขนาดใหญ่ รอจนผู้โดยสารลงมาหมดแล้ว คุณซานตาคลอสก็ให้สัญญาณผู้โดยสารขาขึ้นเดินเข้าไปในกระเช้า พร้อมกับนับจำนวนซ้ำอีกรอบ เมื่อครบ ๘๐ คนและกระเช้าปิดดีแล้ว ก็ออกตัวลอยละลิ่วไป โดยมีพวกเราถ่ายรูปเป็นการใหญ่ เมื่อกระเช้าลับสายตาไปแล้ว ก็หันมาถ่ายรูปกันเองบ้าง ถ่ายรูปทิวทัศน์ที่เห็นในมุมจำกัดบ้าง ท้ายสุดก็ถ่ายรูปเทอร์โมมิเตอร์ซึ่งบอกอุณหภูมิขณะนี้ที่ ๐.๕ องศาเซลเซียส...

ประมาณห้านาทีกระเช้าถัดไปก็มาถึง พวกเราที่โดนเรียกตัวเข้าไปด้านในแล้ว รอจนผู้โดยสารขาลงออกมาหมด ก็เดินเข้าไปโดยมีนายซานตาคลอสคอยนับจำนวนเช่นเคย ด้านในกระเช้าเป็นพื้นที่ว่างโล่ง ๆ ด้านบนเป็นเชือกสายพานติดลูกโลหะกลม ๆ สำหรับโหนแบบรถเมล์ยุคใหม่ ที่ไม่ต้อง “จับลาว” ให้เข้าใจผิดกันอีก อาตมารีบเดินเข้าไปชิดผนังด้านใน เพื่อกันไม่ให้โดนผู้หญิงเบียด เมื่อประตูปิดลงถึงได้รู้ว่า ๘๐ คนนี้ต้องยืนเบียดกันค่อนข้างแน่นทีเดียว ด้านบนผนังมีป้ายเล็ก ๆ ติดไว้เขียนว่า 80+1 pers./6480 kg. แสดงว่าค่าเฉลี่ยน้ำหนักของผู้โดยสารอยู่ที่คนละ ๘๐ กิโลกรัม อาตมาขาดทุนไปยี่สิบกว่ากิโลกรัมทีเดียว...

กระเช้าเคลื่อนผ่านพื้นที่ซึ่งเกือบจะเป็นหินล้วน ๆ ไม่มีต้นไม้มากเหมือนกับช่วงล่าง มีร่องสีขาวสกปรกอยู่หลายแห่ง “นั่นคือธารน้ำแข็ง (Glacier) ขนาดเล็กครับ” ยังดีที่มีมัคคุเทศก์ล่องหนคอยบอก ไม่อย่างนั้นอาตมาก็คงจินตนาการถึงธารน้ำแข็งใสแจ๋วสีอมฟ้า ใครจะไปคิดว่ามันจะสกปรกได้ใจขนาดนี้ ต้นไม้ใหญ่ค่อย ๆ หายไป เหลือแต่หญ้าสีเขียวปนน้ำตาล ท้ายสุดก็กลายเป็นหิมะสีขาว แผ่ขยายออกไปทุกทิศทุกทาง หิมะที่ตกใหม่เมื่อวานจากฝีมือของ “ลุงหนวด” และคณะ ทำให้ยอดเขาดูฟูนุ่มจนน่าลงไปกลิ้งเล่น...