[เถรี]

ดังนั้น..สิ่งที่ญาติโยมทั้งหลาย ตลอดจนกระทั่งพระภิกษุสามเณรของเราจะลืมไม่ได้เลยก็คือ ในแต่ละวันพยายามมองความทุกข์ให้เห็น พยายามที่จะปลดใจตนเองออกมาจากร่างกาย และโลกนี้ที่เต็มไปด้วยความทุกข์ ทีละเล็กทีละน้อย ค่อย ๆ ขัดเกลาไป ท้ายที่สุด เราก็สามารถที่จะหลุดพ้นจากกองทุกข์เข้าสู่พระนิพพานได้

ไม่เช่นนั้นถ้าท่านทั้งหลายโดนบังคับให้ทุกข์ ซึ่งต้องบอกว่าเป็น "รสชาติของชีวิต" ที่ไม่มีอะไรยิ่งไปกว่านั้นอีกแล้ว เพราะว่าเราตั้งใจแต่ไม่ทำ ก็ต้องโดนเฆี่ยนตีเพื่อที่ให้เป็นไปตามที่เราตั้งใจเอาไว้

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ปกติแล้วก็จะไม่มีการนำมาบอกกล่าวกัน ปล่อยให้ท่านทั้งหลายไปงมหากันเอาเอง แต่ดูมาปีแล้วปีเล่าก็ยังงมหาไม่เจอ จึงต้องมาบอกกล่าวให้แก่ท่านทั้งหลายได้ทราบ จะได้ปฏิบัติให้ถูกทาง แล้วก็ดำรงชีวิตอยู่ด้วยความทุกข์ยากลำบากที่ไม่มากจนเกินไปนัก

จึงขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา ตลอดจนกระทั่งเจริญพรให้ญาติโยมได้ทราบแต่เพียงเท่านี้


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๒๐ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)