[เถรี]

ถามว่า "จริงจังแค่ไหน ?" ก็ถ้าอย่างที่กระผม/อาตมภาพเคยทำมา คือ ภาวนาตั้งแต่ตีสามยันหนึ่งทุ่มทุกวัน เว้นเวลากินข้าว ๑๐ กว่านาทีเท่านั้น..!

แต่ถ้าหากว่าให้พวกเราไปทำเช่นนั้น เวลาก็ไม่เพียงพอทำมาหากิน จึงต้องใช้วิธีฝึกฝนตนเองให้มีความคล่องตัวในเรื่องของการทำงานไปด้วยทรงสมาธิไปด้วย ซึ่งจะทำให้เราสามารถภาวนาได้ในขณะที่กำลังทำงานอยู่ แต่มีข้อเสียก็คือ ถ้าสมาธิลึกมากไปหน่อย แม้ว่าผลของคาถาจะมีมากขึ้น แต่อาจจะโดนไล่ออก เพราะว่าเจ้านายเรียกแล้วไม่ได้ยิน..!

เวลาที่กำลังสมาธิของเราจดจ่ออยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง จะตัดประสาทรับรู้ภายนอกไปโดยอัตโนมัติ ตาเห็นรูปบางทีก็ไม่รู้ว่าใครเป็นใคร หูก็ไม่ได้ยินเสียง แบบนั้นเรื่องกลิ่นเรื่องรสก็ไม่ต้องไปพูดถึง ในเมื่อเป็นเช่นนั้นถ้าเราไปภาวนาตอนทำงานอยู่ ก็อาจจะขัดใจกับเจ้านาย เพราะว่าเจ้านายเรียกใช้แล้วเราไม่ได้ยิน

ดังนั้น..พวกเราต้องไปปรับกันเอาเองตามอัธยาศัย แก้ไขตามหน้างาน ตนเองเหมาะสมกับแบบไหนก็ทำแบบนั้น เพียงแต่ว่า

ต้องมีความจริงจังสม่ำเสมอ
มีการให้ทานเป็นปกติ
และอย่าภาวนาด้วยความอยากรวย