[เถรี]

เวลาภาวนา เราต้องลืมความอยากเสียให้หมด ตั้งหน้าตั้งตาภาวนาอย่างเดียว แต่ถึงบอกไป ญาติโยมส่วนหนึ่งก็ทำไม่ได้อยู่ดี แล้วก็มักจะเถียงด้วยว่า ถ้าไม่อยากรวย แล้วจะภาวนาไปทำอะไร ? อยากรวยนั้นอยากได้..ไม่ผิด แต่ตอนภาวนาต้องลืมความอยากนั้นให้ได้ ไม่เช่นนั้นแล้วกำลังใจที่มีแต่ความอยาก จิตใจย่อมฟุ้งซ่าน เข้าไม่ถึงสมาธิ ถ้าหากว่าเราเข้าไม่ถึงสมาธิ โอกาสที่พระคาถาแต่ละอย่างจะเกิดผล ก็ย่อมเป็นไปไม่ได้

โดยเฉพาะในสถานการณ์ที่ยากลำบากแบบนี้ สิ่งที่น่าจะช่วยเราได้ดีที่สุดก็คือ เรื่องของการภาวนาพระคาถาเงินล้าน เพียงแต่ว่าพวกเรามักจะมักง่ายกัน ลำบากเดือดร้อนขึ้นมา แทนที่จะช่วยเหลือตัวเองด้วยการภาวนาพระคาถาเงินล้าน รู้สึกว่ายาก ลำบากขึ้นมาก็เปลี่ยนชื่อ เปลี่ยนนามสกุล เผื่อเปลี่ยนแล้วจะได้ดี ต้องบอกว่ามักง่ายจนเกินไป

ถ้าเปลี่ยนแล้วได้ดี ทั้งโลกก็ไม่มีคนจน สิ่งที่สมควรที่สุดก็คือเปลี่ยนความประพฤติ จากที่ห่างไกลจาก ศีล สมาธิ ปัญญา ก็ให้ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติใน ศีล สมาธิ ปัญญา อย่างจริง ๆ จัง ๆ ผลดีก็จะเกิดแก่เราทั้งในปัจจุบันและในอนาคต

ผลในปัจจุบันก็คือ ถ้ากำลังใจของเราทรงตัวมั่นคง รัก โลภ โกรธ หลง จะโดนตีกรอบควบคุมอยู่ เราก็จะเป็นบุคคลที่มีศีลธรรมนำชีวิต ไม่ใช่มีกิเลสตัณหานำชีวิต ถ้ากำลังใจทรงตัวมั่นคง ทำไปได้สม่ำเสมอในระดับหนึ่งที่ยาวนานพอ ผลก็จะเริ่มเกิด ก็คือลาภผลต่าง ๆ จะเกิดขึ้น และเป็นการเกิดขึ้นที่ยั่งยืน เพราะเราเพียรพยายามทำในระยะเวลาที่ยาวนาน

ถ้ากำลังใจมั่นคงจริง ๆ ไม่แปรผัน ตายแล้วมีสุคติเป็นที่ไปแน่นอน หรือถ้าหากว่าเห็นทุกข์เห็นโทษของการเกิดมามีร่างกายนี้ ของการเกิดมาในโลกนี้ แล้วเกิดเบื่อหน่ายคลายกำหนัด หมดความอยากเกิด หมดความต้องการร่างกายของตนเองและคนอื่น ก็สามารถถอนจิตออกจากกองทุกข์ หลุดพ้นเข้าสู่พระนิพพานได้ นั่นจึงเป็นการปฏิบัติที่ได้ผลสูงสุดเท่าที่จะพึงมี

จึงขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา ตลอดจนกระทั่งบอกกล่าวให้ญาติโยมได้เข้าใจอย่างชัดเจนไว้แต่เพียงเท่านี้..ขอเจริญพร


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันศุกร์ที่ ๒ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)