[เถรี]

แสดงว่าตอนนี้ข่าวลือที่หลวงพ่อพระพรหมเสนาบดี (พิมพ์ ญาณวีโร) มีเซียนไปให้ราคาพระ ๔๒ ล้าน น่าจะดังไปทั่วคณะสงฆ์ไทยแล้ว ก็เลยกลายเป็นว่าคนโน้นก็ขอ คนนี้ก็ขอ เพียงแต่ว่าของท่านยังไม่มีโอกาสสำคัญ โอกาสสำคัญก็มีท่านเจ้าคุณชะโลม - พระศรีวชิรสุธี (ชะโลม ปญฺญาวชิโร ป.ธ.๙) เจ้าคณะอำเภอห้วยกระเจา ท่านรับพระราชทานสัญญาบัตร พัดยศและผ้าไตรในวันนี้เช่นกัน กระผม/อาตมภาพก็เลยปลดพระสมเด็จบางขุนพรหมถวายท่านไปองค์หนึ่ง สรุปว่าไป ๆ มา ๆ ตัวเองจะไม่เหลืออะไรติดตัวแล้ว..!

เพราะว่าพระเถระระดับนั้น ให้อย่างอื่นไปท่านก็มีมากกว่าเรา ก็มีแต่บรรดาวัตถุมงคล ถ้าหากว่าไม่ได้เล่นกันมาเป็นระยะเวลาอันยาวนาน โอกาสที่จะได้ของแท้ของสวยก็ยาก จึงต้องใช้วิธีนี้ พอถึงวาระสำคัญของท่าน ก็มอบวัตถุมงคลเป็นที่ระลึก

คราวนี้ในการที่ไปงานแบบนี้ มีอยู่ ๒ สิ่งที่เราต้องระวัง สิ่งแรกเลยก็คือ ดูว่ากำลังใจของเรายินดีกับท่านอย่างแท้จริงหรือไม่ ? เพราะว่าบางท่านที่ไปก็ไม่ใช่ไปยินดีด้วยกำลังใจที่แท้จริง แต่ว่าไปในลักษณะที่ว่าไปให้เจ้านายเห็นหน้า ขืนไม่ไปเดี๋ยวเจ้านายจะ "หมายหัว" เอาได้ เพราะว่าเคยมีพระเถระอยู่รูปหนึ่ง เป็นใหญ่ทางด้านตะวันออก ท่านบอกว่า "ผมไม่โกรธใครหรอก แต่ผมจำนาน..!" แล้วต่างกันตรงไหนวะ !?

ประการที่สองตรงข้ามกับประการแรก น่าจะเหมือนกัน แต่ไม่ใช่ ประการแรกเป็นกำลังใจในมุทิตาพรหมวิหาร เรายินดีกับท่านอย่างจริงใจหรือไม่ ? ประการที่สองนี่ตรงกันข้ามเลย เราอิจฉาท่านหรือไม่ ? มีเหมือนกันประมาณว่า พรรคพวกเพื่อนฝูงรุ่นเดียวกัน หรือว่ารุ่นอาวุโสกว่า แต่สมณศักดิ์ชั้นยศไล่ไม่ทัน หรือท่านที่อยู่ต่ำกว่า แต่อยากได้แบบนั้น จึงเป็นเรื่องที่ต้องระมัดระวังกำลังใจตนเองเป็นอย่างยิ่งเลย