[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันศุกร์ที่ ๒๓ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔ ในช่วงเช้ากระผม/อาตมภาพก็รับเทียนพรรษา ก่อนหน้าที่เชื้อไวรัสโควิด ๑๙ จะระบาด ทางหน่วยราชการ เอกชน ตลอดจนกระทั่งองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นทองผาภูมิ จะนัดกันมาถวายเทียนพรรษาพร้อมกัน แต่พอเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ แพร่ระบาด ก็กลายเป็นต่างคนต่างมา เพราะถ้าหากว่ามาพร้อมกันเป็นจำนวนมาก ก็อาจจะกลายเป็นการชุมนุมผู้คนเกินจำนวนที่ทางพรก.ฉุกเฉินอนุญาตไว้

ขณะเดียวกัน ถ้าหากว่าชุมนุมกันมาก ก็อาจจะเป็นสาเหตุให้เกิดการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ ได้ ตรงจุดนี้ก็ทำให้ความใกล้ชิด ความสามัคคี หายไปโดยปริยาย กลายเป็นต่างคนต่างมา

ในช่วงบ่ายก็ทำการอุปสมบทหมู่เพื่อจำพรรษา ๖ รูปด้วยกัน เรื่องของการบวชนั้นเป็นเรื่องง่าย แต่บวชแล้วจะอยู่ให้ได้นั้นเป็นเรื่องยากที่สุด ตัวกระผม/อาตมภาพเองเจอมาเต็มที่เลย ขนาดทุ่มเทกับการปฏิบัติอย่างชนิดที่คนรอบข้างว่า "บ้า" มั่นใจตนเองว่าเรื่องสมาธิ สมาบัติ ตลอดจนกระทั่งหลักธรรมต่าง ๆ เราไม่น้อยหน้าใคร บวชเข้าไปใหม่ ๆ ยังอยากจะสึกวันหนึ่งเป็นร้อย ๆ หน..!

ก็อย่างที่บอกไปว่า ชีวิตฆราวาสเหมือนกับเอาตัวเรากับเสือไปปล่อยไว้ในป่า บางทีเดินทั้งปีไม่เจอเสือตัวนั้นเลย แต่ชีวิตพระที่โดนตีกรอบด้วยศีล ๒๒๗ ข้อ และอภิสมาจารอีกเป็นร้อย ๆ ข้อ กลายเป็นว่า เขาเอาเสือตัวนั้นยัดอยู่ในกรงแคบ ๆ กับเรา โดนฟัดอยู่ทุกวัน..!

ดังนั้น..ถ้าหากว่าไม่มีความอดทนอดกลั้นจริงก็อยู่ยาก บรรดาคนที่ "ตีหัวเข้าบ้าน" ด้วยการบอกว่า "บวชพระสบาย บ้านไม่ต้องเช่า ข้าวไม่ต้องซื้อ ภาษีไม่ต้องเสีย" ถ้าสบายจริง ทำไมคนไม่มาบวชกัน ? ก็เพราะว่าบวชแล้วอยู่ยากเป็นที่สุด ถึงบวชแล้วอยู่ได้ จะประสบความสำเร็จในการปฏิบัติธรรมก็ยิ่งยากขึ้นไปอีก

ถ้าหากว่าพวกเราอ่านพระไตรปิฎกในมหากัมมวิภังคสูตร แค่เห็นการปฏิบัติทิพจักขุญาณอย่างเดียวก็คงหมดอารมณ์ไปอีก เพราะพระพุทธเจ้าตรัสว่า "โยคีบุคคลผู้ตั้งใจปฏิบัติในสมาธิภาวนาเป็นแสนคน จะทรงฌาน ๔ ได้สักคนก็แสนยาก โยคีบุคคลผู้ทรงฌาน ๔ ได้เป็นแสนคน จะทรงทิพจักขุญาณได้สักคนก็แสนยาก" แสนคูณแสน..เข้าไปเท่าไรแล้ว ?