[เถรี]

ดังนั้น...พวกเราต้องเข้าใจว่าชีวิตเป็นของน้อย คำว่าเป็นของน้อยนี่ต้องดูใน อารกสูตร (อรกานุสาสนีสูตร) สัตตกนิบาต อังคุตตรนิกาย พระสุตตันตปิฎก ศาสดาชื่ออรกะ สอนลูกศิษย์ว่า

ชีวิตเหมือนต่อมน้ำ ต่อมน้ำก็คือฟองอากาศ..ผุดขึ้นมาแล้วก็แตกโป๊ะไป
เหมือนรอยไม้ที่ขีดลงในน้ำ..เกิดขึ้นวูบเดียวก็หายไปแล้ว
เหมือนลำธารที่ไหลลงจากภูเขา น้ำไหลจากที่สูง..พรวดเดียวก็ผ่านหน้าเราไปแล้ว
เหมือนชิ้นเนื้อนาบไฟ..เอาเนื้อไปเผาไฟ ก็หมดไปในเวลาอันรวดเร็ว
เหมือนก้อนเขฬะที่ปลายลิ้น..เหมือนกับน้ำลายจะโดนถ่มทิ้งเมื่อไรก็ไม่รู้
เหมือนโคที่เขานำไปฆ่า..ตายแน่ ๆ ไม่รอดหรอก

นั่นศาสดานอกศาสนานะ สอนลูกศิษย์ได้ชัดเจนขนาดนั้น ดังนั้น...เมื่อชีวิตเป็นของน้อย เราต้องพากเพียรพยายามสร้างความดีให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ ถ้าไม่ถึงที่สุดก็คือยังเข้าพระนิพพานไม่ได้ ก็ให้ทางที่เหลือสั้นที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ไม่อย่างนั้นแล้วชาตินี้ลำบาก ชาติหน้าลำบาก ชาติโน้นลำบาก ก็ลำบากกันไม่รู้จบ

อันดับแรกเลยให้ตั้งเป้าไว้ว่าเราต้องไปให้ได้ในชาตินี้ แต่คราวนี้ตั้งเป้าไว้แล้วต้องตั้งหน้าตั้งตาทำให้ถึง ไม่ใช่ "ถึงก็ช่างไม่ถึงก็ช่าง" วัดตัวเองดูว่าใน ๒๔ ชั่วโมง เราภาวนารักษาใจได้กี่ชั่วโมง มีใครทำได้สัก ๕ ชั่วโมงไหม ? หรือ ๕ นาทีถึงพอลุ้น ?

สมมุติว่าเราทำได้ ๕ ชั่วโมง แล้วอีก ๑๙ ชั่วโมงล่ะ ? การปฏิบัติธรรมเหมือนกับว่ายทวนน้ำ เราว่ายทวนน้ำไป ๕ ชั่วโมง อีก ๑๙ ชั่วโมงไหลตามน้ำไป ขาดทุนไปกี่ชั่วโมง ? ขาดทุนไป ๑๔ ชั่วโมง เดี๋ยวรุ่งขึ้นว่ายมาอีก ๕ ชั่วโมง ปล่อยลอยตามน้ำไปอีก ๑๙ ชั่วโมง สองวันขาดทุนไป ๒๘ ชั่วโมง รวมดูก็ขาดเกินหนึ่งวันไปแล้ว..!