[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันศุกร์ที่ ๓๑ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ สิ้นเดือนอีกแล้ว กระผม/อาตมภาพมีภารกิจตั้งแต่เช้า หลังจากบิณฑบาตและฉันเช้าเรียบร้อยแล้ว ก็มาดูการรับสมัครผู้ที่จะบรรพชาสามเณรภาคฤดูร้อน จากนั้นก็ต้องเดินทางไปยังวัดวังปะโท่ เพื่อทำการอุปสมบทนาค ๒ รูปด้วยกัน เสร็จจากนั้นแล้ว ถึงได้วิ่งกลับมาวัดท่าขนุนอีกครั้งหนึ่ง

ช่วงนี้ทีมงานวัดท่าขนุนนั้นเหลืออยู่น้อยมาก เพราะว่าส่วนหนึ่งสิบกว่ารูป ต้องไปอบรมบาลีก่อนสอบเพื่อรอการสอบรอบสอง จึงต้องมีการแบ่งงาน อย่างเช่นว่าฝ่ายหนึ่งรับสมัคร หลังจากนั้นก็ส่งไปให้อีกฝ่ายหนึ่งโกนหัว มารับผ้าไตร แล้วเข้านั่งรอประจำจุด เพื่อให้กระผม/อาตมภาพมาถึงแล้วจะได้ทำหน้าที่พระอุปัชฌาย์ ให้การบรรพชาต่อไป

ส่วนทุกคนที่จะมาบวชครั้งนี้นั้น จะต้องผ่านการตรวจ ATK ที่หน้างานเสียก่อน เพื่อความปลอดภัย เพราะว่าปีที่แล้วก็ยังมีผู้ที่จะมาบวชติดเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ จนต้องส่งเข้าโรงพยาบาลไปดำเนินการตามขั้นตอนทางการแพทย์ จึงต้องตรวจกันก่อนเพื่อความสบายใจของทุกฝ่าย ปีนี้มีจำนวนผู้สมัครใกล้เคียงกับปีที่แล้ว ก็คือได้มาที่ ๖๕ รูป

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่า กระผม/อาตมภาพจะต้องเดินทางไปยังงานต่อไปอีก จึงขอเลื่อนการบวชที่ปกติแล้วจะเป็นตอน ๕ โมงเย็น มาเป็นในตอน ๑๐ โมงครึ่งช่วงเช้าแทน จึงทำให้การรับสมัครนั้นต้องปิดลงตั้งแต่ประมาณ ๑๐ โมงตรง ทำให้บรรดาท่านทั้งหลายที่วางใจว่า กำหนดการทุกปีก็เหมือนกัน คือเวลา ๕ โมงเย็นถึงจะเป็นการบรรพชาหมู่ ทำให้ต้องพลาดการบวชไปอย่างน่าเสียดาย

หลังจากที่กระผม/อาตมภาพทำการบรรพชาหมู่ให้เรียบร้อยแล้ว จึงบอกกล่าวกับสามเณรทั้งหลายว่า เณรทั้งหลายนั้นรับเอาศีล ๑๐ ไปแล้ว คุณงามความดีในตอนนี้เปรียบเสมือนแสงสว่าง พวกเราก็สว่างเจิดจ้าเต็มที่เต็มทางกันทุกคน ส่วนฝ่ายที่ไม่ดี บางทีพวกเราเรียกว่า "ผี" นั้น เป็นฝ่ายมืด ถ้าหากว่าแสงสว่างของเรายังสว่างอยู่ ความมืดก็ไม่สามารถที่จะเข้าใกล้มาได้

สามเณรทั้งหลายจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องระมัดระวังรักษาศีลให้สมบูรณ์บริบูรณ์ทั้ง ๑๐ ข้อ ไม่เช่นนั้นแล้วถ้าข้อใดข้อหนึ่งขาดไป ก็เหมือนอยู่กับเรามีไฟอยู่ ๑๐ ดวง แล้วดับไปทีละดวง...ทีละดวง ถ้ายิ่งดับไปมากเท่าไร แสงสว่างของเราก็ยิ่งเหลือน้อย ความมืดก็จะใกล้ชิดติดตัวของเราเข้ามาทุกที ถ้าหากว่าถึงขนาดดับหมดเลย ก็เป็นอันว่าตัวใครตัวมัน แม้แต่หลวงพ่อก็ไม่สามารถที่จะช่วยได้..!