[เถรี]

แต่มีหลายท่านที่ตีลังกาลงไปวัดพื้น แม้ว่าไม่ใช่คณะของเราก็ตาม ก็ยังทำให้ทางด้านญาติโยมหลายคนที่มาท่องเที่ยว ไม่ใส่ถุงคลุมเท้า แต่เปลี่ยนเป็นถอดรองเท้าแล้วเดินเท้าเปล่าแทน..! กระผม/อาตมภาพพลาดตอนที่ก้มลงไปใส่รองเท้าทำให้ตะคริวกินขา..! ต้องให้เถ้าแก่บุญชูมาช่วยดัดขาให้ จึงสามารถที่จะเดินได้ตามปกติ

เมื่อขึ้นไปเดินบนกระจกสกายวอล์คซึ่งเปียกและลื่นเพราะว่าฝนตก ในตอนต้นกระผม/อาตภาพก็เดินเกาะราว เพื่อป้องกันการลื่นล้มที่บรรดาเจ้าหน้าที่เขาตักเตือนเอาไว้ แต่เมื่อลองเดินด้วยตนเอง ปรากฏว่าด้วยความเคยชินที่ฝึกฝนมา ทำให้สามารถที่จะเดินไปเดินมาได้โดยไม่มีทีท่าว่าจะลื่น..!

แล้วพวกเราเดินเท้าขึ้นเนินไป ยังสถานที่ซึ่งคุณสุเรศวร์มัคคุเทศก์ได้แนะนำให้ เป็นวัดเก่าแก่ดั้งเดิมวัดแรกของทางนครรัฐสิกขิมนี้เลย ซึ่งชื่อที่กระผม/อาตมภาพไปถ่ายมาจากป้ายเก่าแก่ถลอกปอกเปิกนั้น ก็ไม่ตรงกับรายชื่อซึ่งทางด้านอินเตอร์เน็ตนำลงเอาไว้หลายต่อหลายแห่ง

ชื่อวัดในป้ายนั้นมีชื่อว่า Sanghan Cheeling Monastery ซึ่งตรงจุดนี้นั้นไม่ถือเป็นสาระ สาระสำคัญก็คือว่า ในช่วงที่เราเดินทางขึ้นไปยังวัดแห่งนั้น มีคำแนะนำจากมัคคุเทศก์ท้องถิ่นว่า "ห้ามถ่ายรูปอย่างเด็ดขาด" เพราะว่าเป็นวัดที่มีข้าวของเก่าแก่ดั้งเดิมจำนวนมากมายมหาศาล..!