พระอาจารย์กล่าวว่า "งานที่วัดบ้านห้วยน้ำขาว ดร.พระครูโรจน์ถวายมาหนึ่งแสนบาท บอกว่าเป็นส่วนที่เป็นกำไรจากการจำหน่ายวัตถุมงคล อาตมาก็เลยเอาสร้างพระทองคำให้ท่านไปเลย ตามไปตรวจสอบบัญชีได้ เงินทุกบาททุกสตางค์ไม่เคยอม
ขนาดขอเบิกเงิน ๖๐ ล้านบาท นัดแล้วทางธนาคารเขามาไม่ทัน อาตมาก็ไม่รอเขา ไปก่อนแล้วกัน เล่นเอาผู้จัดการธนาคารจะช็อกตาย "แล้วผมจะทำอย่างไร ?" "เจอหน้าใครก็ฝาก ๆ เขาไว้ในวัดนั่นแหละ" กลับไปอีกคราวหนึ่ง กราบขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ "ผมมัวแต่รอตำรวจอยู่ครับหลวงพ่อ" "เออ..รอไปเถอะ ถ้าเลยเวลาข้าก็ไปแล้ว"
เขาเอาตัวรองผู้กำกับไปคุมรถขนเงิน รองผู้กำกับเขาก็ถามว่า "เงินจำนวนสักเท่าไรครับ ถึงขนาดต้องใช้ตำรวจ ?" ทางธนาคารเขาบอกว่า "แจ้งยอดไม่ได้ครับ เป็นความลับของลูกค้า" พอรองผู้กำกับเจอหน้า "ตกลงยอดเงินเท่าไรครับหลวงพ่อ ?" บอกท่านว่า "เกิน ๕๐ ล้าน" "หา...แล้วหลวงพ่อให้ฝากเขาไว้นะ..!" "เออ..!"
เขาเอารถนำไป ๑ คัน มอเตอร์ไซค์สายตรวจตามหลังอีก ๒ คัน รองผู้กำกับก็นั่งอยู่ในรถธนาคาร ปรากฏว่าขนเงินไปถึง เจ้าอาวาสหนีไปแล้ว คนเบิกไม่อยู่รับเงิน บอกแล้วว่านัดไว้บ่ายโมง พอบ่ายโมงไม่มาอาตมาก็ไปเลย งานรออยู่ข้างหน้า เดี๋ยวจะไปไม่ทันเวลา
เรื่องงานของพระ อาตมามั่นใจอยู่อย่างเดียวว่า ข้าวของอะไรที่จำเป็น ไม่มีทางที่จะสูญหายไปได้หรอก"
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 14-08-2020 เมื่อ 01:29
|