[เถรี]

แต่คราวนี้พระพุทธเจ้าก็ตรัสเอาไว้ชัดเจนว่า บุคคลที่สามารถล่วงพ้นจากกองทุกข์เข้าสู่พระนิพพาน ถ้าเปรียบไปแล้วเหมือนกับเขาวัว วัวตัวหนึ่งมี ๒ เขา ต่อให้พิการขนาดไหนก็คงมีไม่เกิน ๓ เขา ๔ เขา แต่บุคคลที่ไม่ประสบความสำเร็จ ปฏิบัติธรรมแล้วอาจจะผิดวิธีบ้าง หลงทางบ้าง ไม่สามารถหลุดพ้นได้ ท่านบอกว่ามากมายมหาศาลเหมือนกับขนวัว

เหตุหนึ่งที่ผิดวิธีก็คือ เราขาดการสำรวม ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ พอถึงเวลาตาอยากเห็นรูป เราก็รีบไปหาให้ พอเห็นแล้วรู้สึกสดชื่น ยิ่งถ้าได้เซลฟี่ไปลงเฟซบุ๊กหรือว่าลงอินสตราแกรมอวดชาวบ้านเขา ก็ยิ่งสดชื่นหนักเข้าไปอีก

หูอยากได้ยินเสียง จมูกอยากได้กลิ่น ลิ้นอยากได้รส กายอยากได้สัมผัสที่ถูกต้องที่ชอบใจ เราก็หาให้ ก็แปลว่าพลังงานที่จะส่งตัวเราให้พ้นโลก รั่วไหลหมดเกลี้ยงทุกครั้ง..!

ดังนั้น...หลายท่านปฏิบัติธรรมมาเป็นสิบ ๆ ปีแล้วไม่ได้อะไรเลย ก็เพราะว่าเราไม่ได้ทะนุถนอมพลังงานที่เราสรรหามาได้ โดยใช้ให้สิ้นเปลืองไปโดยใช่เหตุทุกครั้ง

ในเมื่อกำลังไม่พอ อย่างที่เปรียบเทียบไว้ตอนแรกว่าเราต้องใช้พลังงานนับไม่ถ้วน ราคามากมายมหาศาล แต่สามารถพาตัวเองไปได้แค่วงโคจรของโลกเท่านั้น แล้วจากโลกก็ยังเป็นสุริยจักรวาล จากสุริยจักรวาลเป็นดาราจักรทางช้างเผือก จากดาราจักรทางช้างเผือกยังเป็นเอกภพ หลุดจากเอกภพ เราถึงจะไปแตะชายขอบของสวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกา ที่เป็นสวรรค์ชั้นต่ำสุดได้

ดังนั้น...ในส่วนที่เราทั้งหลายมา โดยที่ไปเที่ยวแรลลี่ ถ้าเป็นสมัยกระผม/อาตมภาพยังหนุ่มอยู่ เขาว่า "ไปเถิดเทิง" ย่อมทำให้พลังงานรั่วไหลหมด แล้วทำไมเรารู้สึกสดชื่นรื่นเริง ? แล้วรู้สึกเหมือนกับว่าได้เติมพลัง ?

ก็เพราะว่ามันคือวิญญาณาหาร อาหารที่ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ต้องการ สังเกตดูว่าถ้านักโทษเด็ดขาดโดนขังเดี่ยวในห้องมืด บางคนเฉาตายไปเลย เพราะว่าขาดอาหารทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจที่ควรจะได้

แต่อย่าลืมว่าแม้แต่อาหารปกติ คือข้าว กับ น้ำ ขนมที่เรากินอยู่ ก็สร้างความสิ้นเปลืองให้แก่เรานับไม่ถ้วน ยิ่งระยะนี้ข้าวของยิ่งแพง แล้วถ้าหากว่าอาหารทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจก็ยิ่งแพงมากเข้าไปใหญ่ เพราะว่าเราต้องสนองความต้องการของกิเลส หูได้ยินเสียงเพราะ ๆ สดชื่นรื่นเริงกระชุ่มกระชวย โดยที่ถ้าไม่ใช่นักปฏิบัติจริง จะไม่รู้ว่าเราเปิดประตูรับข้าศึกเข้าบ้านแล้ว จะปล้นเราหมดตัวแล้ว..!