[เถรี]

กระผม/อาตมภาพเป็นพระธรรมทูตสายวิปัสสนารุ่นที่ ๑ และสอบได้ที่ ๑ ของรุ่นด้วย..! พอเรียนรู้เสร็จสรรพเรียบร้อย ก็เขียนตำราไว้ ๑ เล่ม จนบัดนี้ยังออกไม่ได้เลย เพราะว่าตำราเล่มนี้งัดสายพองยุบหงายท้องตึงหมด หลักการทุกอย่างดี แต่คนทำได้แค่สะเก็ดเท่านั้นเอง แล้วบอกว่าได้ภูเขาพระสุเมรุมา สิ่งที่เขาได้มานั่นแค่เศษฝุ่นติดใต้เท้าเท่านั้น..!

แล้วเรามาปฏิบัติพองยุบกันทำไม ? ก็เพราะเวลาที่เราเดิน ต้องการความพร้อมเพรียง เราก็เลยต้องมาเดินจงกรมแบบสติปัฏฐาน ๖ ระยะ แต่จะสังเกตว่าถ้าหากเป็นการนั่งภาวนา กระผม/อาตมภาพจะให้ทุกคนทำแบบที่ตัวเองเคยชิน ไม่ให้มานั่งพองยุบ เดี๋ยวจะหลงทางไปไกล

ในเรื่องการปฏิบัติธรรมของเรา เมื่อถึงเวลาปฏิบัติไปได้แล้ว ต้องเอาสติ สมาธิ และปัญญาที่ได้ ประคับประคองอารมณ์ที่เราทำได้ ให้อยู่กับเราให้นานที่สุด เมื่อประคับประคองรักษาบ่อย ๆ ก็จะทำได้นานขึ้น จากนาทีก็เป็น ๕ นาที ๑๐ นาที ๑๕ นาที ครึ่งชั่วโมง ๑ ชั่วโมง ๒ ชั่วโมง

สภาพจิตยิ่งสงบระงับ ผ่องใสจากกิเลสมากเท่าไร ก็จะเกิดปัญญามองเห็นช่องทางได้มากเท่านั้น อันนี้บอกคำตอบให้ก่อนที่จะมีโจทย์มา ให้รู้ว่า ถ้าถึงเวลาเราต้องตอบในแนวนี้ แต่เชื่อเถิดว่า ถึงเวลาคำถามมา ก็โดนอัดหงายท้องอีกตามเคย..! รับมือไม่ทัน ไม่เป็นไร..ผิดเป็นครู ระดับพวกเรานี่ก็น่าจะเป็นศาสตราจารย์เกียรติคุณกันหมดแล้ว ผิดบ่อยเหลือเกิน...!